Devotion – Words and Crystals
Pavement Music, 2016
Echt waar, ik doe mijn best niet elke Italiaanse band af te kraken. Helaas lijkt in Italië echter elke aan metal verwante act een platencontract te worden aangeboden, want met enige regelmaat krijg ik een uitgave voor mijn kiezen die eigenlijk het aanhoren niet waard is. Zo objectief mogelijk waag ik mij dan ook weer aan dit Words and Crystals, van het uit Vicenza afkomstige Devotion.
Melodische hardcore? Post-metalcore misschien? Dat zijn genre-omschrijvingen die passend zijn voor de vier heren van Devotion. Hoewel het kwartet er woester en hariger uit ziet dan het gemiddelde bandlid van Amon Amarth, is de muziek van de Italianen dat juist absoluut niet. Kinderachtige pseudo-emotionele teksten worden op trommelvliestergende wijze over de instrumentatie heen gespuwd. Dat is jammer, want de riffs van gitarist Gianna zijn lang niet onaardig, met melodieën die worden afgewisseld met onvervalst gebeuk. Aan zijn spel ligt het in elk geval echt niet op Words and Crystals.
Nee, het zijn ‘zanger’ Pucho en drummer Cangia die roet in het eten gooien. Nog voor ik over de helft van de plaat ben, ben ik het duo al spuugzat. Ze staan elkaar negenendertig minuten lang naar het leven in een strijd om wie het meest en het best hoorbaar is op de plaat. Waar Pucho er voor kiest om elke vorm van zangtechniek ver achter zich te laten en gewoon als een hysterische bakvis tijdens de uitverkoop van Primark te gillen tot iedereen krankjorum op de vlucht slaat, denkt de slagwerker van dienst regelmatig dat hij een een Rush-tribute speelt. Cangia speelt op de meest onlogische plekken de meest aritmische syncopen, met als ultieme dieptepunt Scent of a Story, waarin de man meer komiek dan drummer is. Ga je in een dikke breakdown helemaal los op je trommels, vooruit, maar waarom sla je in hemelsnaam in een rustig coupletje de hele pannenset van moeder aan gort? Uitsloverij is de enige verklaring die ik kan bedenken.
En dat haantjesgedrag kost Devotion dan ook de kop. Wat hoogstwaarschijnlijk ooit uiterst degelijke metalsongs waren, is gereduceerd tot een waardeloze muzikale uitspatting die maar een uiterst select publiek kan plezieren. Misschien moet Gianna het eens bij een andere band gaan proberen, want wat hier met zijn gitaarwerk is gebeurd, is gewoon doodzonde.
Tracklisting:
- Roller Derby
- Cloud Atlas
- The Deepest
- Drops Flux
- P. Hammilton
- Undressed
- Scent of a Story
- Fatal Fury
- Blind Corner
- Feerling the Desert Air
Line-up:
- Pucho – Vocalen
- Gianna – Gitaar
- Buzz – Bas
- Cangia – Drums
Links: