Der Rote Milan – Moritat

Geschreven door op 09-08-2019 om 21:08.

Tijd voor een portie poser black metal. Geintje. Of toch niet? Der Rote Milan rekt het begrip black metal namelijk wel op. Uit Duitsland komt dit gezelschap dat zich de naam van de vogelsoort Rode Wouw heeft aangemeten. De cd bevindt zich op de achterkant van een mooi boekje waarin de teksten zijn opgenomen. De cover lijkt een duivelachtig creatuur voor te stellen. Tot zover spreekt het aan.

Het is het tweede album van dit gezelschap. Het eerste album kwam in 2016 uit, en verdeelde de mensheid in drie kampen: het kamp van de liefhebbers, het kamp der haters, en het kamp van mensen die überhaupt niks om metal geven. Wat brengt het muzikaal? Timmerende blastbeats en furieuze screams op typische E-gestemde gitaren en daarmee een flinke dosis woede. Je pakt het in een moderne productie in, doet er een strik om, en voilá: hier is Der Rote Milan. Moritat bewandelt datzelfde pad. De band zegt zelf onder meer Dark Funeral als invloed te hebben.

Na een aantal luisterbeurten gaat er toch iets mis. Der Rote Milan kan zich niet onder de impressie uitwerken te graag te willen. Het beeld van synchroon springende pubers met nektatoeages staat dichterbij deze muziek, dan pakweg een stel met pinnen behangen, en bloed besmeurde blackmetalmuzikanten. Palm mutes, breakdowns (Drabende Schatten) of acapella’s en klinische drums (Der Letzte Galgen) blijven zweven tussen kunst en kitsch. Gnosis der Vergänglichkeit doet zijn naam eer aan en is behoorlijk vergankelijk. Geenszins een gedenkwaardig nummer, hoewel de heren zeker hun instrumenten beheersen. Het nummer Der Findling klinkt alsof er eerst een algemene lay-out is geschreven, waarna is geprobeerd om met verschillende elementen het nummer afwisselender te maken. Het mag er zijn, met name het refrein dat tweemaal terugkeert valt op. Titelnummer Moritat duurt maar liefst elf minuten en levert meer van hetzelfde.

Helder geproduceerde metal met een licht melancholische toon. Meer is het niet, dit album. Der Rote Milan klinkt als een deathcore band die per ongeluk flauwe black metal is gaan spelen. Het is goed ingespeeld, er is over nagedacht en de nummers zijn grondig uitgeschreven. De impact is echter beperkt. Doe maar een metalcore album ofzo de volgende keer.

Score:

70/100

Label:

Unholy Conspiracy Records, 2019

Tracklisting:

1. Die Habsucht
2. Drohende Schatten
3. Gnosis der Vergänglichkeit
4. Der letzte Galgen
5. Der Findling
6. Moritat

Line-Up:

  • I – Gitaar
  • II – Gitaar
  • III – Vocalen
  • IV – Drums
  • V – Basgitaar

Links: