Deos – Fortitude.Pain.Suffering
Eigen Beheer, 2013
Zin in een totaal afstompend stuk funeraldoom? Dan moet je bij Deos zijn. Deze Britse band met Eye of Solitude-voorman Daniel houdt het zo nihilistisch mogelijk en weet op geheel genreverantwoordelijke wijze leeggetrokken slomodoom te brengen zonder een sikkepit aan opwinding, geen straaltje licht komt er doorheen. Deze plaat is gemaakt in naam van Anita Nicoleta, een vrouw die te vroeg van hen heen is gegaan.
Bijna vijftig minuten wordt er gerouwd, over het verlies een medemens die men heeft liefgehad. Het ene nummer nog meer doorleefd dan het andere, met typische langgerekte grafgrunts en meewarige gitaaraanhalen, voorzien van een vermoeide drum-metronoom. De sfeer wordt gecreëerd door keyboard-ambient met een drukkende sereniteit. Allemaal perfect passend binnen de verwachtingen, nooit opmerkelijk, nooit verrassend.
Bij funeral doom heb ik nood aan een vorm van diepe doorleefdheid, ontroerende melancholie of totale duisternis. Dat laatste is er wel bij Deos, maar nu ook niet om te zeggen dat het pijnlijke vacuüms trekt of je geheel ontdoet van dopamine, neen. Dit debuut is heel degelijk, een tip voor de liefhebber voor het genre, maar geen ontdekking van de eeuw.
Tracklisting:
- Introducing Suffering
- Abandoned
- Embalmed in Tears of Sorrow
- Neverending Grief
- The Corruption of Virtue
Line-up:
- Daniel N. – Instrumenten
- Déhà – Instrumenten, grunt
- Alex Cozaciuc – Gitaar
Links: