Defcon One – Able Archer 83
Eigen beheer, 2012
Het was kerstochtend, 1961, ik weet het nog zo goed, mijn konijnenhok was leeg. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik toen nog lang niet in de maak was. Wel kan ik me kerstochtend 2012 herinneren als de dag van vandaag. Voordat ik überhaupt de fysieke promo van Able Archer 83 in handen had (op het moment van dit schrijven, negenentwintig december, negen uur vijftien, inmiddels wel), was ik me alvast aan het inlezen over Defcon One en deze release. En dat is me duidelijk bijgebleven! Als ik even mag verwijzen naar het woord ‘priapisme’, gebruikt door mijn welgewaardeerde collega Dhr. B. Alfvoet in zijn Whourkr-review, ik had duidelijk mijn ‘momentje’ die ochtend! Ik had het al snel in de gaten, dit is brutal death metal, zoals ik hem het liefst voorgeschoteld heb. En dat was merkbaar, kippenvel, en een acute bloedverplaatsing die een soort staalkabel van Duits edelmetaal vormde in mijn Spongebob Squarepants boxershort.
Defcon One, waar was je al die jaren. Waarom heb ik zoveel rotzooi gehoord, gezien, aangeschaft, gedownload en weer uit mijn database verwijderd, terwijl we, in ons ‘koude’ kikkerlandje waar het nu wel gewoon twaalf graden Celsius is eind December, een magnifieke band als deze hebben rondlopen. Defcon One, jullie mogen je van mij brutal sci-fi death metal noemen, ik noem jullie gewoon lekker, en dan doet de lyrische inhoud over doemscenario’s voor de mensheid er voor mij niet zoveel meer toe. Ik noem jullie het levende bewijs dat death metal niet altijd op een continu tempo van 280 basdrumaanslagen per minuut hoeft te liggen om indruk te maken, want mid-tempo is ook gewoon goed. Defcon One, misschien is het wel mogelijk dat Archived In Oblivion één van mijn favoriete death metal-tracks aller tijden gaat worden, naast bijvoorbeeld Ecstasy In Decay en Stripped Raped and Strangled, naast The Saw And The Carnage Done en Unas Slayer Of The Gods, Blood On The Swans, om maar wat bekende titels te noemen die mij voor eeuwig hebben kunnen bekoren. Zou het niet mooi zijn als Defcon One daar tussen blijft staan?
Geen vergelijkingen met andere bands in de review vandaag, deze is geheel voor jullie!
Geen verklaringen van betekenissen, geen interessant geouwehoer over de verdere content van de schijf, het artwork. Laten we de focus even geheel leggen op wat mijn buis van Eustachius binnendringt. Dus, wat kan ik nog meer zeggen? Moddervette productie? Check. Putgrunt? Check. Heerlijke doodse flow in de tracks, moddervette dissonante riffs? Check. Tijd voor een contractje bij bijvoorbeeld Nuclear Blast? Check. Heren van de band, de redactie heeft mijn contactgegevens, schroom niet om mij nogmaals een (h)eerlijke recensie te laten schrijven, bij voorkeur tijdens een avondje op de gastenlijst van een aankomend optreden. Doen we daarna meteen een interviewtje? Ik zou jullie graag in de spotlights plaatsen via dit gegeven medium. Hint. Punt.
Tracklisting:
- Synthetic Immortality
- The Programmers Chamber
- Control Alternate Delete
- Archived In Oblivion
- Blood Red
- Grown For Fornication
- Singularity
- Void (instrumental)
- Demon Statues
- Artificial Respiration
- Able Archer 83
Line-up:
- Coen – Vocals
- Ruud – Guitars
- Ben – Guitars
- Maurice – Bass
- Herman – Drums
Links: