Bam! En daar is hij dan ineens, de deathmetalplaat van het jaar. Na de tragische dood van Unique Leader-oprichter en frontman Erik Lindmark, is oudgediende Jacoby Kingston terug aan het front als brulboei bij Deeds Of Flesh. De band die vrijwel naadloos van thematiek wist te veranderen en daarmee ook als een ware kameleon het muzikale pallet van doods naar buitenaards wist te transformeren. In de kern zorgde deze transformatie voor iets minder brutaliteit op de voorgrond in ruil voor een vette portie techniek. Dit heeft de heren zeker geen windeieren gelegd. Voorganger Portals to Canaan eindigde zelfs op de tweede plaats in mijn jaarlijst van 2013. Een plaat vol techniciteit die niets aan kracht heeft verloren gedurende de afgelopen zeven albumloze jaren.
De nieuweling Nucleus weet zich goed staande te houden te midden van de meer dan overtuigende discografie. Op plaat nummer negen brengt de band een mix tussen old-school en moderne death metal. Het moderne gedeelte komt vooral tot uiting door het science fictionachtige karakter en de productie. Die zijn heel goed en zorgvuldig op elkaar afgestemd, ook qua timing. Anderzijds horen we de typische kenmerkende zware en duistere old school brutaliteit in het gitaarwerk terug. Het drumwerk besmeurt het geheel als dikke verf vooraan in de mix. De plaat heeft een aantal luisterbeurten nodig, zoals eigenlijk altijd het geval is met dit soort hypersnelle en technische precisie bombardementen. Maar als het kwartje dan uiteindelijk valt is het onmogelijk om hier stil zittend op een stoel naar te luisteren. Als een geflipte bongo-bongo stuiter je zo op een stoel door je thuiswerkplek heen.
En dan moeten we het nog hebben over de vele gastbijdrages op vocaal gebied, want Kingston hoeft het op deze plaat niet alleen te doen. Kingston is een held, want hij vervult zijn rol met verve, maar als je dan ook nog wordt bijgestaan door onder andere Luc Lemay (Gorguts), George “Corpsegrinder” Fisher (Cannibal Corpse) en John Gallagher (Dying Fetus), dan is het feest compleet. Het gaat te ver om deze complexe plaat in detail te bespreken, dus vervolg ik deze recensie met enkele hoogtepunten.
Tijdens het bliksemsnelle en uiterst technische Ethereal Ancestors,19 is de bijdrage van Fisher uit duizenden herkenbaar en bovendien moddervet! Fisher buldert met zijn stem deze complexe brute brij aan elkaar, waarbij er ook ruimte is voor heerlijk soleerwerk. Het geheel ademt een apocalyptische sfeer, met name tegen het einde van het nummer. Gallagher neemt het titelnummer samen met Kingston voor zijn rekening. En ook dit nummer klinkt moddervet, iets meer staccato en rechttoe rechtaan gebracht wat uitstekend bij de stijl van Gallagher past zoals herkenbaar vanuit zijn eigen band Dying Fetus. De speelse basgitaarriedel is een leuk gevonden detail en houd dit nummer vooral erg dynamisch.
Op Races Conjoined doet good old Frank Mullen (Suffocation) nog een duit in het zakje en komt vooral de brutal kant van Deeds Of Flesh naar voren. Het is duidelijk dat de heren ook iets willen laten horen dat herkenbaar is vanuit de beginperiode. Nou dat is heel erg goed gelukt! Hypersnelle drumpatronen en zware gitaargeluiden worden door de gehoorgangen geblazen.
Op Terror vinden we een Nederlandse bijdrage. Robbe Kok (Disavowed) vormt hier tezamen met Kingston de vocale tandem. En ook hier gaat het wat meer de brutal kant op en klinkt dit nummer vooral heel erg “over the top”, voorzien van allerlei melodische gitaarwerk, een klap recht op je al murw gebeukte smoel. Dit is bij uitstek een nummer wat uitstekend dienst zou doen als post-corona moshpit, waarbij we alle frustratie los kunnen laten. Het is dan wel te hopen dat de ziekenhuiscapaciteit weer op peil is, want de kans op gebroken ledematen zal groot zijn.
Na het zojuist besproken nummer Terror weten we dat het hoogtepunt is bereikt en volgt de buitenaards tribale outro Onward om dit album te beëindigen. Het is een goed moment om heel even tot rust te komen en mij af te vragen waar ik zojuist naar heb geluisterd. Om daarna direct weer Nucleus opnieuw aan te slingeren. Het is een dwarsdoorsnede van de gehele discografie. Het is brutal, maar ook uiterst technisch. Het is buitenaards, apocalyptisch. Hypersnel, doch melodieus en bovendien een indrukwekkende ode aan Erik Lindmark. Het is 42 minuten technische, brutale teringherrie. Het is Deeds Of Flesh.
Score:
90/100
Label:
Unique Leader , 2020
Tracklisting:
- Odyssey
- Alyen Scourge
- Ascension Vortex (Incl. Decrepit Bill, Obie Flett, Anthony Trapani)
- Catacombs of the Monolith (Incl. Luc Lemay)
- Ethereal Ancestors (Incl. George “Corpsegrinder” Fisher)
- Nucleus (Incl. John Gallagher)
- Races Conjoined (Incl. Matti Way, Frank Mullen and Jon Zig)
- Terror (Incl. Dusty Boisjolie, Robbe Kok)
- Onward
Line-up:
- Jacoby Kingston: Zang
- Craig Peters: Gitaren en arrangementen
- Ivan Munguia: Basgitaar
- Darren Cesca: Drums
Links: