Deathember – Going Postal
Eigen beheer, 2013
Een groot man zei ooit: “Time makes fools of us all”. Zo ook van deze recensent. Dit schijfje is namelijk al enkele maanden in mijn bezit en wordt nu pas door mij besproken. En dat terwijl er eigenlijk niet eens zoveel over te vertellen valt en ik het dus voor de verandering een keer kort kan houden. Deathember komt uit Zweden, speelt naar eigen zeggen groovemetal en de bandleden hebben waarschijnlijk de zin “nee, niet net als Meshuggah” in het Zweeds op hun voorhoofd laten tatoeëren. Gek genoeg lijkt de muziek ondanks de oppervlakkige overeenkomsten niet eens zo heel erg op de muziek van de djent-goden uit Umeå.
Going Postal zweeft qua stijl eigenlijk ergens tussen energieke djent en moderne deathmetal. De focus ligt duidelijk op het ritmische aspect en daar is op zich niets mis mee. In een krappe veertig minuten krijgen we een breed aanbod van syncopische riffs voor onze kiezen, afgewisseld met wat meer recht-voor-zijn-raap materiaal. Het is op zichzelf al best verfrissend om een dergelijke band te horen die niet bang is om er af en toe ook gewoon een keer een vierkwartsmaat tussen te gooien. De productie is zeker voor een beginnende band niet slecht te noemen, hoewel de drumsound zoals gewoonlijk wel weer lachwekkende vormen van steriliteit aan begint te nemen. Ach, het is de norm tegenwoordig dus geen haan die daar nog naar kraait.
Echter. Als dat woordje in de derde alinea staat terwijl erboven louter complimenten staan geschreven dan weten we wel hoe het laat het is. Want wat de band aan technisch kunnen laat zien op dit album wordt op muzikaal vlak in het tienvoudige ingeleverd. Harmonisch gezien is deze muziek zo vreselijk vlak dat men er best een portje biljart op zou kunnen spelen. De nummers zijn ondanks de beste bedoelingen, zoals het drieluik halverwege het album, verschrikkelijk generiek en gaan daardoor het ene oor in om met gepaste snelheid via het andere oor mijn hoofd weer te verlaten, zonder tussendoor ook maar enige indruk achter te laten.
Nog een Engelse uitdrukking dan maar: “Damning with faint praise”. Going Postal is een album wat knap in elkaar zit en die hard fans van het genre mogelijk gedurende de redelijk korte speelduur geboeid zal houden. Ik zal ze dan ook niet ontmoedigen om lekker verder te gaan met het maken van muziek. Mensen die op zoek zijn naar de nieuwe ontdekking op het gebied van extreme metal zullen vermoedelijk beter hun heil elders kunnen zoeken.
Tracklisting:
- Going Postal
- Spirals
- Quietly
- Unending Thirst
- Let Us Flip A Few Pages Back (Part 1)
- Where I Evade (Part 2)
- The Deprivation (Part 3)
- Repeat & Remind
- Hailing Down
- Amnesiac
Line-up:
- Simon Tarasewicz – Zang
- Pontus Wicklander – Basgitaar
- Staffan Birkedal – Gitaar
- Rikard Bonander – Gitaar
- Elias Ryen-Rafstedt – Drums
Links: