Purest of Pain is een Nederlandse band die al 10 jaar zichzelf aan het zoeken is, met een zoektocht die een constante ontwikkelling blijk te zijn. Solipsis is hun eerste langspeler. In 2011 verscheen de EP Revelations in Obscurity die bijzonder goed onthaald werd. Een gans scala aan metalsubgenres met een melodische binding. Ik was zeer benieuwd naar deze debuutlangspeler.
Solipsis is een avontuurlijk album geworden, dat is het minste wat ik er kan over vertellen. Er gebeurt heel wat op deze technisch geaarde melodeathplaat, waar progressiviteit niet geschuwd wordt, ook al gaat dat nooit boven de beluisterbaarheid en de natuurlijke flow die de band weet te brengen. De sound zit goed, met een vrij stacatto gitaargeluid (geen djent hier) met energieke hooks en overgangen. Tegelijkertijd is het best groovy en doorleefd, het doet bij momenten zelfs denken aan een moderne metalcoreversie van Omnium Gatherum. Ondanks de frisse woorden blijft het echter nergens echt hangen, het is toch vooral de sfeer en de techniek die deze plaat meerwaarde geven. Dat is niet meteen een probleem voor wie houdt van jaren negentig melodeathrash uit Scandinavië, wel voor wie graag een black key/synth-randje wil bij zijn extreme metal.
Voer voor fans van The Absence, Nightrage, The Duskfall, Degradead… maar dan zonder de cleane en catchy elementen en met een bak moderne techniek. Een degelijke, heavy, jeugdige Dark Tranquillity afgeleide met groovy core, viriele vibes en prog in de plaats van doorleefde melancholie en glijdende Gothenborgmelodieën.
Score:
76/100
Label:
Eigen Beheer, 2018
Tracklisting:
- The Pragmatic
- Truth-seeker
- Vessels
- Crown of Worms
- Momentum
- The Sleep of Reason
- Tidebreaker
- Trial & Error
- Terra Nil
- Noctambulist
- E.M.D.R.
- Phantom Limb
- The Solipsist
- The End
Line-up:
- J.D. Kaye – zang
- Merel Bechtold – gitaar
- Frank van Leeuwen – bas
- Joey de Boer – drums
- Michael van Eck – gitaar
Links: