Vierde album voor het Noorse death metal instituut Execration, dat na jaren in de anonimiteit door Metal Blade werd opgepikt. Ik kende de band niet, ook al wonnen ze in 2014 de Spellemannprisen voor beste metalband in eigen land. De band bestaat sinds 2004 en zoals gezegd is dit album nummer vier.
Return to the Void is een heel degelijk oldschool deathmetalalbum geworden met een hele bak aan extra invloeden. Veel doom/Black Sabbath gitaarwerk, wat dissonante orthodoxe invloeden, wat occulte neigingen, hier en daar Satyricon-riffs, Asphyx-songwriting … heel veel dingen die samen niet echt logisch klinken. Of uitdagend. Het lijkt een collectie aan stijlvormen waarvan de puzzelstukjes niet in elkaar vallen. Veel goeie momenten, duidelijk heel veel speeltechnische kwaliteiten, maar geen samenhang of nummers die blijven hangen. Ik vraag me dan ook luidop af wat de visie van deze heren is. Vooral het contrast tussen de oldschool deathmetal en ‘moderne’ technieken vloekt enorm. Heel veel potentieel en vaardigheden, het komt er alleen echt niet uit. Dat laatste was bij de vorige albums een stuk het geval trouwens (blijkt uit enkele steekproeven). Misschien op een volgende plaat opnieuw?
Score:
69/100
Label:
Metal Blade Records, 2017
Tracklisting:
- Eternal Recurrence
- Hammers of Vulcan
- Nekrocosm
- Cephalic Transmissions
- Blood Moon Eclipse
- Unicursal Horrorscope
- Through the Oculus
- Return to the Void
- Det uransakelige dyp
Line-up:
- Cato Syversrud – Drums
- Jørgen Maristuen – Gitaar, keel
- Chris Johansen – Gitaar, keel
- Jonas Helgemo – Bas
Links: