Een tof ontworpen bandlogo en een gave albumhoes kunnen mij vaak overhalen om een album te gaan luisteren. Zo ook met het reeds uitgekomen Automata van de Portugese band Dallian. Maar wat kan ik van deze band verwachten? Het logo lijkt een beetje afgeleid van Opeth en het ontwerp van de albumhoes doet mij denken dat dit mogelijk iets progressiefs zal hebben. Ik zeg: kom maar op!
De start van het album is in ieder geval erg theatraal met wat oosterse invloeden. Of is het meer folk? Gek genoeg moet ik direct denken aan een soundtrack van het spel World of Warcraft: Mist of Pandaria. Even los van mijn rare hersenspinsels, is het wel een tof intro. Wat er daarna volgt is absoluut niet wat ik had verwacht.
Naarmate het album vordert blijven de verrassingselementen maar komen: een zangeres in verschillende nummers, het bijna Epica-achtige begin van Corrupt Demiurge wat over gaat in melodeath, een paar momenten waarop de muziekstijl neigt naar djent, de invloeden van zowel Opeth als Septicflesh die te horen zijn in The Nun from Azraël en ga zo maar door. In het laatstgenoemde nummer is tegen de vier minuten een geweldige onderbreking geplaatst waar de Portugese gitaar op de voorgrond komt. En net als je in een vakantiesfeer komt door de melodie, komt die diepe deathgrowl uit het niets tussendoor om je een klap in het gezicht te geven. Episch!
Het nummer dat op mij het meeste indruk heeft gemaakt is track negen: A Lullaby for the Wicked. Het begint met een rustig intro op de piano, gaat over in een brute gitaarsolo op een (neigend naar) powermetal-stuk en wordt onderbroken door een duistere melodie op een orgel die het nummer doet omslaan naar melodische death. Het nummer eindigt met een meeslepende gitaarriff, knallende drums en een brute vingertapsolo. Bijna acht minuten aan absolute oorporno!
Na dertien nummers is het even bijkomen van een intensieve bevalling. En dan te bedenken dat het hier om een band gaat die slechts een jaar bestaat en met het album Automata debuteert! De productie is van uitermate hoge kwaliteit en kan wedijveren met producties van grote namen in de metalwereld. Wat er voor mij nog aan ontbreekt, is een duidelijk imago. Dallian omschrijft zichzelf als symfonische deathmetal gemixt met steampunk, maar er worden zoveel uitstapjes gemaakt naar verschillende elementen dat het mij doet denken dat de band nog zoekende is naar wat haar definieert. Daarnaast is het gesproken Echoes of Arrival een onnodige onderbreking en voegt dit nummer naar mijn mening niets toe aan het verhaal dat wordt verteld.
Eindconclusie: Dallian is goed op weg om tussen soortgelijke bands als Septicflesh, Opeth en Fleshgod Apocalypse zijn stempel op de symfonische deathmetal te drukken en maakt een magistraal debuut met dit album, maar er is nog wel werk aan de winkel. Een ruwe diamant op weg naar de top.
Score:
80/100
Label:
Eigen beheer
Tracklist:
- Genesis of Awakening
- Satori
- The Lie Vision
- As Within, So Without
- Swallow the Sun
- Corrupt Demiurge
- The Nun from Azrael
- Caixa Pensatória
- A Lullaby for the Wicked
- Vãsanã
- Echoes of Arrival
- Swine Dialectic
- A Closure in Crisis
Line-up:
- André Fragoso – drums, percussie
- Leandro Faustino – gitaar
- Ricardo Carniça – gitaar, tweede zang
- Carlos Amado – zang, gitaar
Links: