Cynic – Kindly Bent To Free Us
Season Of Mist, 2014
De eerste plaat van Cynic in zes jaar, ze nemen er de tijd voor. Met Traced In Air werd er in 2008 een fantastische comeback ingezet, deze plaat heeft zich inmiddels bij Focus gevoegd bij mijn favoriete albums aller tijden en de nummers werden in een rustiger jasje gestopt op Re-Traced. De EP Carbon-Based Anatomy was een fikse tegenvaller en nu is er Kindly Bent To Free Us. Is het materiaal om cynisch over te zijn of euforisch?
Laat ik eerst maar eens op de sound van deze plaat ingaan. Dat Cynic zijn metalinvloeden steeds meer de deur uit stuurde was duidelijk op Carbon-Based Anatomy en nu hebben ze het echt vaarwel gezegd. Kindly Bent To Free Us is een progressieve rockplaat geworden met lichte jazzinvloeden en poppy accenten waarop de band voor een wat simpelere opzet kiest met drie muzikanten. Dit zijn veranderingen waar ik geen problemen mee had als het songmateriaal echt sterk was geweest, met de nadruk op als. Deze nieuweling van Cynic is namelijk een saaie bedoening geworden. Het betoverende effect van het oude materiaal lijkt als sneeuw voor de zon te zijn verdwenen en de mate van vlakheid is flink toegenomen, het kleurrijke akkoordenwerk is aan de kant gezet voor minder technisch spel.
Het instrumentale gedeelte is degelijk en Sean Malone zorgt voor lichtpunten met zijn basspel, hij floreert als enige echt op Kindly Bent To Free Us. De drumpartijen van Sean Reinert lijken verder naar de achtergrond te zijn gegaan en de dromerige gitaarpartijen en vocalen van Paul Masdival liggen behoorlijk op de voorgrond. Dat laatste is een groot struikelblok op Kindly Bent To Free Us voor mij. Masdival maskeerde zijn vocalen eigenlijk op de vorige platen in de progressieve deathmetalvibe en in deze kalere setting is hij veel beter te horen en valt hij door de mand. Zijn stemgeluid is namelijk zeverig en hij zwabbert vooral in de hoogte, echt een punt van irritatie op deze plaat. De zangeres van The Portal Tapes had met haar gevoelige stem meer aan deze muziek kunnen toevoegen. Bij de dromerige muziek van deze plaat wil je een zwoele stem die je nog verder laat wegdromen, nu werd ik tijdens het inzetten van de vocalen er gelijk bruut uit gehaald.
Deze plaat zorgt voor reacties die van zeer positief naar zeer negatief gaan. Waarschijnlijk was het tijdens het lezen van deze recensie al duidelijk dat ik naar de negatieve kant neig. Dat Cynic zich naar een andere muzikale route heeft bewogen is alleen maar goed om de boel fris te houden, maar dat het zo vlak zou zijn had ik niet verwacht. Deze plaat heeft behoorlijk wat luisterbeurten gehad omdat de albums van Cynic altijd groeiers zijn gebleken, op het instrumentale vlak is dat ook zo maar de vocalen zitten echt in de weg. Kindly Bent To Free Us is sporadisch echt interessant of pakkend door de baspartijen van Malone en ik word er niet warm of koud van, nergens word ik echt gegrepen door de muziek. Als instrumentale plaat had er een voldoende ingezeten maar de zang van Masdival zorgt voor een verlaging. Wie met het laatste geen problemen heeft zal waarschijnlijk meer met deze plaat hebben, voor mij is het de eerste teleurstelling van 2014…
Tracklisting:
- True Hallucination Speak
- The Lion’s Roar
- Kindly Bent To Free Us
- Infinite Shapes
- Moon Heart Sun Head
- Gitanjali
- Holy Fallout
- Endlessly Bountiful
Line-up:
- Paul Masdival – Zang, Gitaar
- Sean Malone – Bas
- Sean Reinert – Drums, Keyboard
Links: