Cult of Luna – Salvation
Earache – 2004
In 2003 was het tweede album The Beyond één van de meest besproken
metal/hardcore hybrides van dat jaar. De toevoegingen van Neurosis-elementen
zorgde voor een stijl die sindsdien alleen maar populairder geworden is, ook
dankzij sterke releases van Isis en Mastodon. Maar de zes
heren hadden na The Beyond het gevoel dat ze wat betreft de stijl van
The Beyond op hun top zaten en dat ze dus andere paden wilden bewandelen. De
band ging zich verdiepen in het principe, dat je om harde muziek te maken niet
perse de volumeknop op tien hoeft te zetten. Om dit te bewerkstelligen voegde de
band het zevende bandlid aan de line-up toe: Anders Teglund, voor
toetsenpartijen en samples.
Meestal als een er geluiden bij een band vandaan komen over verandering van
stijl, en dan het met name het zoeken in toetsen, begint er bij mij altijd een
beetje vrees te ontstaan voor een flinke berg slappe hap. Het zal niet de eerste
keer zijn dat een band bij een switch van stijl overstapt naar een versie van
slappe rock.
Met een klein spoortje van angst plaatste ik dan ook Salvation voor de
eerste maal in mijn cd-speler. Het eerste wat me opviel: acht nummers in ruim
zeventig minuten, enkele nummers van meer dan tien minuten. Bij de eerste tonen
van het eerste nummer Echoes merkte ik al dat de Neurosis-invloeden
absoluut niet weg zijn. Die invloeden zijn juist gebleven, en de band is daar op
verder gaan borduren, veel lange, slepende hoog cleane gitaarpartijen, veel
sfeerpartijen middels toetsen en samples, en een fantastisch vorm van de kunst
van het weglaten. Het album geeft je het gevoel of de band urenlang over elke
toon heeft nagedacht en gediscussieerd, alles staat in dienst van het nummer en
de sfeer van het nummer. En om terug te komen op het verlangen van de band om
harde muziek te maken zonder een hoog volume, als ik de intense stukken van
bijvoorbeeld Vague Illusions beluisterd heb ik echt het gevoel dat dit
één van de hardste en intense stukken muziek is die ik ooit heb gehoord. Op dit
album zou je bijna kunnen spreken van een kruising tussen soundscapes, metal en
psychedelische muziek van de eind zestiger jaren. Het is zowel rustgevend als
intens.
Een andere wisseling in de line-up is de nieuwe drummer Thomas Hedlund,
deze man drumt een stuk melodieuzer en gevoeliger dan de vorige drummer, wederom
die kunst van inhouden en weglaten zorgt voor een drumpartij die je weinig
hoort. Op Salvation is er een gastbijdrage van de Zweedse
singer/songwriter Tiger Lou, die de tracks Leave Me Here en
Crossing Over een extra lading geeft door zijn cleane vocalen.
Cult of Luna heeft mij met dit album volledig overrompeld, dat een
band zulke fantastische emotionele, ingetogen, intense en rustgevende muziek kan
maken. Verplichte kost voor de liefhebbers van Isis, Neurosis en Mastodon.
Tracklist:
- Echoes
- Vague Illusions
- Leave Me Here (MP3)
- Waiting for You
- Adrift
- White Cell
- Crossing Over
- Into the Beyond
Line-up:
- Klas Rydberg – Vocals
- Erik Olofsson – Guitar
- Thomas Hedlund – Drums
- Magnus Lindberg – Sound engineering, percussion, guitar
- Johannes Persson – Guitar
- Andreas Johansson – Bass
- Anders Teglund – Sampler, synthezisers
Links: