Cruciform – Atavism + Paradox
Infernal Devastation, 2015
Je kent ze niet? Het zou eerder een schande zijn moest je ze wel kennen, deze Australische band, die in 2012 weer begonnen is. Dat was nodig, want in 1995 waren ze gestopt. De ep en de demo die aan die stopzetting vooraf gingen zijn nu gebundeld.
Dit soort heruitgaves moet je telkens in hun tijdsgeest zien. Daarin is het geluid stoffig, maar best verzorgd gemixt. In de zin van: je hoort alles op de gewenste sterkte. Juist de cimbalen zijn wat te samengeperst en er hangt een typische zanderige schuurpapierdeken rond. Zo klonken de microfoons vroeger. Datgene dat de Australiërs lieten registreren is traag en melodieus opbouwende death/doom die zelden het mid tempo overschrijdt. Het riffwerk is ongeveer even slap en verlept als de vleeswaren die in een sauna voor bejaarden zitten uit te drogen. Op de aardige hageschaarriff met een soort blastbeat op halve snelheid van Reduced To Dust na, daar zwijgen we liever over. Of toch: laten we zeggen dat het daar de krokante, diepe grommelvocalen en gloeiende solo’s zijn die de zaak rechthouden. Aan de sprankelende (hoewel ‘etsende’ gezien de geluidskwaliteit treffender is) melodieuze tussenfases en de veelheden aan fraai in elkaar gevlochten twinstrengen zit meer postuur. Ondanks dat het doomtempo de moeilijkheidsgraad niet onmenselijk hoog legt.
Net als we op het punt stonden om te concluderen dat dit niet bepaald onvergetelijk was en dat we begrepen dat ze tekortschoten ten opzichte van genregenoten Autopsy of Incantation, beginnen de twee songs van hun demo. Het keyboardorgel, dat weliswaar lijdt onder magneetbandschakeringen, doet een statige intrede. Nog door die cassette sound komen de vocalen wat tandiger en hariger naar voren en zijn de drums al hun bas kwijt, waardoor ze als van plastic klinken. De gitaren worden wat briezeriger, maar spelen nog steeds harmonieus en bij wijlen zelfs ontroerend op elkaar in. Ze hameren er zelfs een deftige mid tempo riff uit. Hadden ze sneller met die orgels en melodieuze stengels voor de pinnen gekomen, hadden ze zich wel kunnen mengen onder de andere death/doombands.
- Prologue
- Sanctuary
- Reduced To Dust
- Necropolis
- Proboscus
- I, To The Heavens Shall Lift My Eyes
- Paradox
- Gutter
- I, To The Heavens Shall Lift My Eyes (live)
- Paradox (live)
- Gutter (live)
Line-up:
- Leon Kelly – Gitaar
- Michael Lenton – Drums, vocalen
- Daniel Moth – Basgitaar, vocalen
- Tony Mulhearn – Gitaar, vocalen
Links: