Conviction – Conviction

Geschreven door op 03-02-2021 om 22:06.

De oorsprong van het Franse Conviction ligt in de plaats Gisors in het jaar 2013. Olivier Verron, voorheen bekend onder het pseudoniem Amduscias in bands als Bloodoffer, Bran Barr (als Fir Doirtche) en Temple Of Baal, besloot een nieuwe doom metalband op te richten. In het begin speelde hij alle instrumenten zelf, maar langzamerhand kreeg hij de nodige companen bij elkaar voor een volwaardige groep. Het doel: pure, traditionele doom in de stijl van Saint Vitus, Pentagram en het vroege Cathedral. In navolging van een promo (2013) en twee singles (2017 en 2020) ziet het titelloze debuut op 22 januari 2021 het daglicht. De plaat is opgenomen in de Vault 92 studio van gitarist Frédéric Patte-Brasseur en is ook door hem volledig gemixt en gemasterd. Het bevat 8 zware nummers die je meenemen op een trage, melancholische reis.

Het album opent met Prologue Affliction, een kort instrumentaal nummer welke als intro fungeert voor het opvolgende Voices of the Dead. Deze track geeft een duidelijk beeld van de kant die Conviction op wil, epische doom, zwaar en traag maar laat je niet misleiden door dit nummer, want het complete album van Conviction is gevarieerder dan het op het eerste gezicht lijkt. Als je goed luistert, kun je zelfs de nodige subtiele, muzikale toevoegingen horen.

Muzikaal doet de derde track me sterk denken aan het geluid van My Dying Bride. Denk bijvoorbeeld aan The Snow In My Hand. Melancholische riffs en een traag drumgeluid. Echter is er van enig death metalelement, in de vorm van een grunt, geen sprake. Ook invloeden van Novembers Doom hoor ik terug in deze song die bijna tien minuten klokt. Halverwege krijgen we een korte break in stoner doom stijl en hoor je de veelzijdigheid van deze band.

Curse of the Witch gaat even een versnelling hoger. De invloeden van het oude Cathedral zijn hierin duidelijk te horen. Verderop krijgen we dan toch een beetje grunt. Het is heerlijk dat Conviction zich niet volledig vasthoudt aan een bepaalde stijl maar durft te experimenteren. Met vijf-en-een-halve minuut is dit tevens het kortste nummer van het album, intro niet meegerekend.

Outworn laat weer een andere kant van Conviction zien en nu klinkt de doom door de meerstemmige zang enigszins als een vikingvariant. Funeral doom wil ik het net niet noemen, want daarvoor heb je toch wel een diepe grunt nodig. Even een waarschuwing als je deze schijf langzaam naar een hoger volume draait. De laatste 18 seconden van de sluiter My Sanctuary heeft een vrij ijzige schreeuw die wel eens tot beschadiging van het een of ander zou kunnen leiden.

Is er dan echt niets mis met dit album? Toch wel. Voor mijn gevoel komt de zang niet altijd even goed uit de verf. Op bepaalde punten past de zang niet helemaal bij het nummer. Misschien is Olivier nog wat onwennig wat zijn cleane zang betreft want in zijn andere bands (waar hij ook de zanger is) wordt wel degelijk gegrunt. Als je op zoek gaat naar hoeveel verschillende subgenres er zijn binnen de doom metal, kom je er al snel achter dat doom metal behoorlijk gevarieerd kan zijn. Conviction zal lang niet alle genres even makkelijk integreren in hun eigen geluid maar ze komen een heel eind. Doomliefhebbers moeten zelf maar eens luisteren. Er zal vast iets in zitten wat zal aanspreken.

Score:

81/100

Label:

Argonauta Records, 2021

Tracklisting:

  1. Prologue Affliction
  2. Voices of the Dead
  3. Through the Window
  4. Curse of the Witch
  5. Outworn
  6. Wrong Life
  7. Castles Made of Shame
  8. My Sanctuary

Line-up:

  • Olivier Verron – Zang, gitaar
  • Frédéric Patte-Brasseur – Gitaar, achtergrondzang
  • Vincent Buisson – Basgitaar, achtergrondzang
  • Rachid “Teepee” Trabelsi – Drums

Links: