Converge – Bloodmoon: I

Geschreven door op 04-01-2022 om 21:30.

In het voorjaar van 2016 deed Converge een korte tour die eindigde op het Tilburgse Roadburn Festival. Voor deze tour, Blood Moon genaamd, werd de reguliere line-up van Converge uitgebreid met Chelsea Wolfe, haar muzikale partner Ben Chisholm en Cave In-frontman Steven Brodsky. De zevenkoppige band speelde enkel wat obscuurder Converge-werk en deed dat verdomd goed.

Deze uitbreiding heeft nu ook een studioplaat opgenomen met volledig nieuw werk. Iets wat Converge al eerder deed op Axe To Fall uit 2009, waar de band met leden van Neurosis, Entombed, Undertow en 108 samenwerkte. Cave In en Genghis Tron leverden zelfs complete nummers aan.  Het verschil met Axe To Fall is dat Bloodmoon: I, op een enkele intro na, nooit echt klinkt als Converge. Jacob Bannon’s blaffende screams en Ben Koller’s chaotische drums zijn maar sporadisch aanwezig. Terwijl juist die chaos en agressie Converge Converge maakt. De wat chaotischere nummers Tongues Playing Dead en Lord Of Liars worden nooit zo spannend als eerder werk. Daar moet bij gezegd worden: Bloodmoon: I is nooit slecht. Maar voor de fanatieke Converge-luisteraar wordt het wel snel saai. Openingsnummer Blood Moon probeert een spookachtige toon te zetten, maar slaagt daar net niet in. Ook tragere nummers Scorpion’s Sting en Daimon blijven niet echt hangen.

Nu de kritiek is benoemd, wil ik nogmaals benadrukken dat Bloodmoon: I geen slechte plaat is. Eén van de hoogtepunten op de plaat komt al vroeg in de vorm van het derde nummer Coil. Het nummer is heerlijk meeslepend en de zangpartijen Bannon, Wolfe, Brodsky en Newton komen perfect samen. Ook het daaropvolgende nummer Flower Moon is een prima rustmomentje. De emotie is voelbaar in Failure Forever, wat met vlagen doet denken aan de titelsong van The Dusk In Us.

Het probleem met Bloodmoon: I is dat het niet echt weet welke kant het op wil. Moet het catchy en poppy? Traag en meeslepend? Het mag in ieder geval niet klinken als een Converge-plaat. En dat is een probleem, want die naam staat op de hoes. Neurosis gebruikt voor haar experimentele releases de naam Tribes Of Neurot. Zelfs Black Sabbath veranderde even van naam naar Heaven & Hell om een verschil in geluid duidelijk te maken. Wellicht was het beter geweest als Converge voor deze plaat ook een andere naam had aangenomen; Bloodmoon is ook een verdomd goeie bandnaam.

Mogelijk is Bloodmoon: I gemikt op de Roadburn-doelgroep en getuige van de veel voorkomendheid in jaarlijstjes is de plaat hier duidelijk in geslaagd. Maar zelfs dan blijft het zo dat zowel Converge, Cave In en Chelsea Wolfe los van elkaar veel betere platen uitbrachten dan Bloodmoon: I. Het is een tof initiatief, maar het mag allemaal wat beter uitgedacht worden. Dus laat die Bloodmoon: II maar komen.

Score:

65/100

Label:

Epitaph Records, 2021

Tracklisting:

  1. Blood Moon
  2. Viscera of Men
  3. Coil
  4. Flower Moon
  5. Tongues Playing Dead
  6. Lord of Liars
  7. Failure Forever
  8. Scorpion’s Sting
  9. Daimon
  10. Crimson Stone
  11. Blood Dawn

Line-up:

  • Jacob Bannon – vocalen
  • Chelsea Wolfe – vocalen, gitaar
  • Kurt Ballou – gitaar, bass, backing vocalen
  • Stephen Brodsky – bas, vocalen
  • Nate Newton – bas, gitaar, backing vocalen
  • Ben Chisholm – synthesizer, piano, electronica, bas
  • Ben Koller – drums, percussie

Links: