Coal Chamber – Rivals
Napalm Records, 2015
Nu-metal grondlegger Coal Chamber komt 13 jaar na hun laatste echte album Dark Days met hun opvolger, getiteld Rivals. Natuurlijk heeft frontman Dez Fafara in de tussentijd niet stilgezeten. Het tussengelegen anderhalve decennium heeft hij met DevilDriver een zestal albums op de mensheid losgelaten. De volgende vragen borrelen voorafgaand aan de bespreking van dit album op: heeft Coal Chamber nog iets te zoeken in 2015? Is het huidige album meer DevilDriver of weer gewoon de oude Coal Chamber?
Een review schrijven over de nieuwe Coal Chamber kan dan ook niet zonder het materiaal naast dat van DevilDriver te leggen. Dat was al zo toen het titelalbum in 2003 het levenslicht zag en dat is, nu de situatie andersom is, niet anders. Natuurlijk hebben we het echt wel over twee verschillende bands maar als je de vergelijking doortrekt naar soortgelijke situaties zoals het geval is bij Slipknot met Stone Sour en Strapping Young Lad met alle Devin Townsend-projecten dan moet je concluderen dat het verschil tussen Coal Chamber en Devil Driver significant kleiner is. Mocht je deze zomer onderweg naar Zuid-Frankrijk alle albums van beide bands in je cd-wisselaar van je auto stoppen en de randomfunctie zijn werk laten doen, dan denk ik dat je ter hoogte van Auxerre het onderscheid tussen de twee bands al een stuk minder zult horen. Het onderscheid zit hem vooral in het feit dat het nu-metal-gehalte van DevilDriver een stuk lager is en de variatie in het Coal Chamber-werk een stuk hoger is. DevilDriver is, zeker op de eerste titels, toch een stuk harder en meer recht voor zijn raap dan het spooky core-geluid waarmee Dez furore maakte aan het eind van de vorige eeuw. Ook als niet echt overtuigd nu-metal-adapt kon ik de drie albums van Coal Chamber altijd prima luisteren. DevilDriver heeft mij op een of andere manier nooit helemaal kunnen overtuigen. Naar mijn mening ging deze band toch meer in de massa op en had er wat mij betreft wel iets meer variatie in mogen zitten. Als het genetisch mogelijk zou zijn dat deze twee bands tegelijkertijd op een zomerfestival in twee verschillende tenten zouden spelen dan denk ik dat ik toch langer in de Coal Chamber-tent gestaan zou hebben.
Goed, dat weten we dan. Maar hebben zes DevilDriver-albums effect gehad op het geluid van de wedergeboren Coal Chamber? Ik ben geneigd om te zeggen van niet. Het is ontegenzeggelijk een Coal Chamber-plaat geworden. Aan de andere kant is denk ik wel dat dit de hardste van de vier volwaardige Coal Chamber-albums is. Dat zou je kunnen toeschrijven aan 13 jaar DevilDriver, maar ik denk dat de band zich gelukkig op tijd terdege gerealiseerd heeft dat de hoogtijdagen van de nu-metal voorbij zijn. De jongeren die los gingen op Loco, Big Truck, Sway en Something Told Me zijn nu allemaal een levensfase verder en waarschijnlijk ondertussen ook doorontwikkeld in hun muzieksmaak. De jongeren die nu de leeftijd hebben van de destijds jongeren die de Nu-metal groot gemaakt heeft, staan heden ten dage niet meer te wachten op deze muzieksoort. Doordat de band zich dit gerealiseerd heeft is Rivals niet echt een Nu-metal plaat noemen. Zeker niet als je deze naast ijkpunten als Around the Fur (Deftones), Significant Other (Limp Bizkit), of het eigen Chamber Music en het debuutalbum gaat leggen.
Nummers als I.O.U. Nothing, Rivals, Suffer in Silence (met een gastrol van Al Jourgensen (Ministry) en bijvoorbeeld Over my Head zouden zo op een van de drie ‘oude’ Coal Chamber-albums hebben kunnen staan, alleen hadden ze dan waarschijnlijk toch anders geklonken. Je kunt dus zeker niet zeggen dat deze band uit een winterslaap ontwaakt is en dat het nu weer gewoon op dezelfde voet is voortgegaan. Voor deze fout is gelukkig gewaakt en dat heeft goed uitgepakt. Rivals is een overwegend sterk album waar een flink aantal typische nu-metaldetails, die 13 jaar geleden gewerkt zouden hebben, nu achterwege gelaten zijn, zonder de Coal Chamber-identiteit geheel uit het oog te verliezen. Al met al zal het er niet voor gaan zorgen dat we na de thrash-revival (met sterke comebacks van bands als Exodus, Flotsam en Jetsam, Testament en Death Angel) nu ook opeens een heropstanding van nu-metal gaan krijgen. De nu-metal punks van het begin van deze eeuw moeten deze plaat maar eens luisteren, maar ook de mensen die DevilDriver de laatste jaren een warmer hart toegedragen hebben moeten zeker eens een draaibeurt wagen.
In hoeverre Coal Chamber 2.0 nog relevant is in 2015 zal de toekomst uitwijzen. Op basis van hun naam zullen ze in ieder geval de komende jaren verzekerd zijn van voldoende media-aandacht. Waarschijnlijk kunnen we de mate van relevantie al een beetje afleiden aan het aantal reacties op deze review die hier zeker onderaan zullen gaan verschijnen.
Tracklisting:
- I.O.U. Nothing
- Bad Blood Between Us
- Light In the Shadows
- Suffer In Silence
- The Bridges You Burn
- Orion
- Another Nail the Coffin
- Rivals
- Wait
- Dumpster Dive
- Over My Head
- Fade Away (Karma Never Forgets)
- Empty Handed
Line-up:
- Dez Fafara – zang
- Meegs Rascon – gitaar
- Nadja Peulen – bas
- Mikey ‘Bug’ Cox – drums
Links: