Geschreven door Bart Al Foet op 10-11-2016 om 17:24.
Het debuut van Clouds, Doliu, raakte in 2014 een heel gevoelige snaar bij mij (en vele anderen). De plaat eindigde hoog in mijn eindlijst en doet me nog steeds rillen op veel verschillende niveaus. Meer zelfs: mijn afgezwakte interesse in doom kreeg een boost van jewelste na jaren van overheersing van black en death. Na twee jaar is album nummer twee een feit voor Clouds, dat qua line-up dezelfde gebleven is. Never change a winning team. Toch?
Inderdaad. Departe vertoont dezelfde zalige ziekte als Doliu de zalige ziekte van melancholie en nostalgie. Clouds zet ze om in (opnieuw) zes diepdroevige afdalingen, zes lange nummers vol hangende spanning en pure emotionaliteit (er wordt ook erg veel vanuit de “ik”-vorm gedeeld). De diepe doomgrunts zijn verbijsterend aandoenlijk en doorleefd, terwijl de cleane zang wederom frêle en breekbaar tussen de zwart marmeren spleten heen sijpelt. Ik ken zo goed als geen enkele andere band die er in slaagt dergelijke bodemloos diepe tristesse te brengen, in geen enkel genre. De vrouwelijke inbreng van Natalie Koskinen (Shape Of Despair) aan de microfoon tijdens In the Ocean of My Tears en de viool van Shaun MacGowan (My Dying Bride) maken de ervaring zo mogelijk nóg ontroerender. Onmogelijk om je tranen achter gesloten deuren te houden met dit Departe. Dat was zo met het debuut, dat is zo met deze – iets melodieuzere/symfonischere – opvolger. Iets minder funeral, iets meer traditionele Britse doom ook, maar de herkenbaarheid blijft immens groot. Een grote eer om deze in mijn bezit te hebben en ook deze zal in de eindejaarslijst terecht komen.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
