Clad in Darkness – Decathect
Eigen Beheer, 2013
Emo-blackmetal. Voilà, het is eruit. De “stepping stone” na hipsterblack. Liedjes over onvervulde, romantische verlangens (niet naar de dood of zo). Dit Amerikaanse (d’uh) vijftal scoort er wel mooi mee in eigen land. Na veertien jaar is dit hun eerste langspeler, ze hadden al twee EP’s op hun naam staan.
In wiens naam dan ook, wat is dit vreselijk irritant. Onstrakke steriele blackmetal zonder enige vorm van agressie of brutaliteit, gewoon kletterdekletter rette-ke-tet raggen en roffelen in een slecht geïsoleerde garage, daarbij screamo-schruwelend over dat meisje dat hij niet kon krijgen. Ik geef haar groot gelijk en ik ken het juffertje niet eens, stel je eens voor hoe erg dit moet zijn. Maak dan toch gothic of gevoelige post-rock (dat kunnen ze namelijk wel) of zo, of ga fitnessen. Wat sta je zo te kwelen en te rammelen? Heeft dit echt effect op iemand? Het zal wel zeker. Post-black? Terug naar verzender alsjeblieft.
Tracklisting:
- Foreword
- Revelries & Silence
- Nepenthe
- Undulations
- Deluge
- Forestall
- Unrest
Line-up:
- Brian Rendina – Drums
- Casey Hogan – Strot
- Chris Shive – Bas
- Coy Scottberg – Gitaar
- John Benter – Gitaar
Links: