Chat Pile was een van de eerste bands die werd aangekondigd voor Roadburn 2025. Vorig jaar stond de band er ook er ook en gaf het viertal een hele vette show op de mainstage. Als backdrop was gekozen voor een auto die door een huis heen was gedenderd; een passend symbool voor de muziek. Want Chat Pile klinkt enerzijds toegankelijk, maar anderzijds krijg je niet echt vat op de muziek. Het was bij vlagen verontrustend. Het optreden deed me denken aan de Rollins Band. De hoekige riffs, de manier van zingen en zanger Raygun heeft dezelfde dresscode (lees: alleen shorts) als ons aller Henry.
Na flink wat te hebben getourd is Chat Pile terug met een nieuwe worp, Cool World. Op deze plaat klinkt het nog steeds alsof er Korn-riffs door een sludge filter zijn getrokken, maar hebben de mannen het geluid wel enigszins verfijnd en klinken de nummers nog meer een geheel. Wat ook heviger en beter overkomt dan op de vorige plaat, is het verontrustende gevoel. De wereld staat natuurlijk in de fik en Chat Pile positioneert zich daarin als de achteloze toeschouwer. Vaak klinkt Raygun alsof hij zich er bij heeft neergelegd, een soort aangeleerde hulpeloosheid die extra impact geeft aan hun muziek.
Hiermee komen we direct bij een pluspunt als je deze plaat vergelijkt met eerder werk: er zit bijkans nog meer urgentie en gevoel in de nummers. Dit komt vooral doordat de mannen hoorbaar veel werk hebben gestoken in details. Soms is dat subtiel gitaargetokkel, de andere keer hoor je allerlei achtergrondgeluiden die de sfeer zetten.
De band heeft ook een flinke dynamiek meegegeven aan de nummers, maar dat is niet volgens de geijkte hard-zacht opbouw met een climax. In plaats daarvan creëert de band eerder een verontrustende sfeer, waarbij Chat Pile de agressievere stukken in je gezicht beukt. Neem het nummer Tape: dat begint met wat gemompel, om daarna onder grindmolenbasgeluid- en mokerende drums herhaaldelijk de zin It Was The Worst I Ever Saw te horen scanderen. Het is volkomen overtuigend en de teksten weten daardoor meteen te intrigeren. De teksten handelen op deze plaat over rampen op micro- en macroniveau en wat voor effect dit op jouzelf en op elkaar heeft. De muzikale omlijsting is wat dat betreft treffend. In The New World laat de band het nummer gewoon ontsporen en krijg je het gevoel getuige te zijn van een auto-ongeluk.
Aan het eind klinkt de band wel iets toegankelijker, zoals in Masc en Milk Of Human Kindness, maar dat is vooral dankzij de zanglijnen. Dat wordt wel weer rechtgetrokken als het laatste nummer No Way Out gelijk begint met de gezellige zinsnede ‘From the time you were born it was over’. Het nummer eindigt met de Raygun die ‘No Way Out’ roept. Dat somt het gevoel van deze plaat wel op: je wordt meegezogen in de wereld van Chat Pile, waar je wordt rondgeslingerd, dolgedraaid en op zijn best kom je daar uitgewrongen weer uit. Het is als een kater; je denkt nooit meer te drinken, maar een hersteldrank is vaak de beste remedie. Zo ook met Cool World. En dat is een kwaliteit van deze unieke band.
Score:
80/100
Label:
The Flenser, 2024
Tracklisting:
- I Am Dog Now
- Shape
- Frownland
- Funny Man
- Camcorder
- Tape
- The New World
- Masc
- Milk Of Human Kindness
- No Way Out
Line-up:
- Raygun Busch – Zang
- Luther Manhole – Gitaar
- Stin – Basgitaar
- Cap’n Ron – Drums
Links: