Callisto – Noir
Fullsteam Records – 2007
Als ik net zoveel tekst moet typen als dat er op dit schijfje gezongen wordt ben ik snel klaar.
De zang staat namelijk op het tweede album van het Finse Callisto niet centraal.
Wat echter wel centraal staat is de zeer prachtige muziek die de zes heren ons voorschotelen.
De acht tracks op dit album hypnotiseren je vanaf de eerste seconden en laten je pas na zo’n dikke 50 minuten weer los.
Allerlei verschillende sferen passeren de revue terwijl je langzaam dieper in een trans zakt.
Het doet me erg denken aan de sfeer die bands als Opeth en My Dying Bride ook in hun rustige passages oproepen.
De band weet de zware stukken muziek en de diepe grunts van zanger/gitarist Markus Myllykangas die hier een daar aanwezig zijn goed te doseren zodat de sfeer geen moment verloren gaat.
Meer woorden wil ik er echter niet aan vuil maken en wil ik iedereen alleen nog adviseren dit plaatje absoluut aan te schaffen.
Callisto heeft met Noir namelijk een goden album afgeleverd en verdienen daarom ook alle credits.
Het zal dan ook wel erg vreemd lopen als dit schijfje niet op mijn jaarlijst van 2007 zal verschijnen.
Luister omgeving tip:
Tijdens de winter, midden in het besneeuwde bos op een grote warme stoel voor de openhaard met een lekker wijntje terwijl de tonen van dit schijfje doorgalmen op de achtergrond.
Tracklist:
- Wormwood
- Latterday Saints
- The Fugitive
- Backwoods
- A Close Encounter
- Pathos
- Folkslave
- Woven Hands
Line-up:
- Markus Myllykangas – Zang, Gitaar
- Ariel Björklund – Drums
- Johannes Nygård – Gitaar
- Juho Niemelä – Bas
- Arto Karvonen – Synths, Samples
Links: