Bury Tomorrow – Cannibal

Ergens in februari 2014 maakte ik kennis met deze melodische metalcorehelden van Bury Tomorrow, uit Southampton, Verenigd Koninkrijk. Man On Fire was de toenmalige single die dit kwintet lanceerde als voorsmaakje op het album, Runes, dat wereldwijd werd gereleased door Nuclear Blast. Wat meteen opviel waren de erg stevige, bruut agressieve vocalen van frontman, Dani Winter-Bates. Daarnaast had je de melodische cleane zanglijnen van Jason Cameron die van een erg hoog niveau bleken. Verder weerhield ik de stevige gitaarmuur, die dan weer erg solide dan weer innovatief werd gepresenteerd en om nog maar te zwijgen van de interactie drum en bas. Ik ben deze heren blijven volgen en nu komen ze met de opvolger van Black Flame uit 2018. De hamvraag is dan ook: overstijgt deze Cannibal het Runes-album, dat voor mij nog altijd de beste plaat blijft. Voegt de band nieuwe elementen toe, of borduurt men verder op hetzelfde lapje stof?

Tja, hoe begin je in Godsnaam hier aan? Al vanaf de eerste noten is het meteen duidelijk. Dit is een wereldplaat met een mastodont van een productie en volgestopt met nummers die een eigen kenmerkende stempel dragen. Wat zijn die kenmerken?

Zoals ik het al eerder beschreef: je hebt vooreerst de ruwe vocalen van de heer Winter-Bates. Deze zijn in agressie zo gevarieerd, zo intens, dat je je terdege de vraag kan stellen waar de stembanden naartoe zijn vertrokken na de opnames van dit album. Luister naar zijn uithalen in het titelnummer. Of de eerste maten van Better Below die hij even op zich neemt. Hoor hoe de keel schraapt en schuurt doorheen nummers als Imposter of The Agonist.

En Cameron? Die neemt het merendeel van de tijd de refreintjes voor zijn rekening en doet dit met verve. De melodielijnen zijn strak, recht voor zijn raap, inventief en pakkend. Favoriete nummers vanuit deze context zijn dan ook Cannibal, The Grey en de ultieme favoriet van de plaat The Agonist.

En muzikaal? Doorheen heel het album staat je een gitaarmuur op te wachten waar je gewoon maar tegen dient te lopen. Tevens borduren de heren Cameron – Dawson fluwelen gitaartapijten, solo’s en leadlijnen gemaakt van de duurste stoffen. Hemels!

De bas knottert alsof het een lieve lust is en in combinatie met de oerdegelijke, dreunende drums is dit de meest solide basis in metalcoreland die ik tot op heden ben tegengekomen. Check de eerste maten van Better Below of Gods and Machines.

Er is maar één eindconclusie: moddervet nieuw album. Er is weinig veranderd doch er werd zo gefinetuned dat het moeilijk nog beter kan…. Er is een aardbeving gaande in metalcoreland, dat kan ik je verzekeren!

Score:

95/100

Label:

Music For Nations, 2020

Tracklisting:

  1. Choke
  2. Cannibal
  3. The Grey (VIXI)
  4. Imposter
  5. Better Below
  6. The Agonist
  7. Quake
  8. Gods and Machines
  9. Voice and Truth
  10. Cold Sleep
  11. Dark, Infinite

Line-up:

  • Dani Winter-Bates – Zang
  • Jason Cameron – Zang, gitaar
  • Adam Jackson – Drum
  • Kristan Dawson – Gitaar, zang
  • Davyd Winter-Bates – Bas

Links: