Voor de twaalfde keer brengt Vindsval onder de naam Blut aus Nord een langspeler uit. Deus Salutis Meæ, een benaming voor God die vertaald werd uit het Hebreeuws en voorkomt in Psalm 88 in de Bijbel, brengt ons opnieuw puur en onversneden onheil uit het bloederige noorden.
Het is opnieuw een enorm desoriënterend album geworden van Blut Aus Nord. De band houdt twee duidelijke richtingen aan, met enerzijds de albums die verschijnen in de Memoria Vetusta-reeks en anderzijds de meer industriële/avantgarde/experimentele albums. Deze nieuwe plaat hoort duidelijk in die laatste categorie thuis. Ergens tussen de bevreemdende composities hoor je nog wel wat Godflesh-invloeden terug, maar daar begint en eindigt de mogelijkheid om te vergelijken dan ook meteen. De rest is zijn allemaal hersenspinsels die heel moeilijk te vatten zijn. Vindsval probeert telkens weer om een stream of consiousness te verklanken met een scala aan metaalinstrumenten, ongeacht of het nu gitaren zijn, digitale drums, psychedelische keys of elektronische frequenties die uit de onderwereld lijken te komen. Soms is het een ceremoniële seance, soms niet. Deus Salutis Meæ is dat niet. Deze plaat is verschrikkelijk beangstigend en misselijkmakend fluctuerend. Onvergelijkbaar en onverteerbaar. Speel dit keihard af in een pikdonkere kamer en binnen de kortste keren komen zelfs je innerlijke demonen je vriendelijk vragen of je geen zin hebt om gewoon wat Netflix te gaan kijken.
Blut Aus Nord, Aevangelist en Igorrr zijn voor mij de meest innovatieve en experimentele bands van de laatste jaren, en met Deus Salutis Meæ bewijst Blut Aus Nord opnieuw dat het daar als vanzelfsprekend blijft thuishoren.
Luistertips: Impius, Apostasis, Revelatio, Métanoïa.
Score:
90/100
Label:
Debemur Morti, 2017
Tracklisting:
- δημιουργός
- Chorea Macchabeorum
- Impius
- γνῶσις
- Apostasis
- Abisme
- Revelatio
- Ex Tenebrae Lucis
- Ex Tenebrae Lucis
- Métanoïa
Line-up:
- Vindsval
Links: