Blazing Eternity – A Certain End Of Everything

Aan alles komt een eind, dat is een zekerheid die vaststaat in het leven. Maar het einde kan ook een nieuw begin betekenen. Zo doken de Denen van dit doom/gothic-gezelschap blijkbaar onder in 2003 nadat zij A World to Drown In op de wereld loslieten. In al die tussenliggende jaren hielden de heren zich schijnbaar met nevenzaken bezig. Na 21 lijkt dit A Certain End Of Everything dan weer een teken van leven dat ik onmogelijk kon negeren. En zodoende schrijf ik nu op een redelijk frisse zaterdagavond deze recensie in het bijzonder voor liefhebbers van Paradise Lost, Katatonia en My Dying Bride. Het oude werk van deze grootheden welteverstaan, aldus de bijgesloten promotekst.

Echte noviteiten horen we dan op dit album ook niet, of het moeten de lichte ambient-invloeden zijn die als sferisch element door een aantal nummers zijn gemixt, bijvoorbeeld tijdens opener One Thousand Lights. Een andere noemenswaardige constatering is het feit dat er altijd wel een glinstering van hoop in het sprankelende, doch melancholische gitaarwerk doorklinkt. Daarnaast horen we een wel overtuigende grunt vol emotie en zo nu en dan plechtstatige achtergrondgezangen. The Secrets Of White is daardoor al direct een sterk vervolg van dit nummer. Het goede nieuws is dat het droevige en intense titelnummer er niet voor onder doet: in circa zeven minuten komt er een hoop wonderschone ellende voorbij. Het gitaarwerk is daarbij uitgesponnen en een ommekeer is zo om en nabij de drie en een halve minuut in zicht. Een haast shoegaze-achtige passage volgt, die overgaat in mooie vocalen, waarbij de grunt versterking krijgt van de eerder genoemde achtergrondzang. Wat een geweldig mooie variatie laat Blazing Eternity hier horen! Deze muziek heeft wel de neiging om haast eindeloos te meanderen, dat moet dus wel een beetje uw ding zijn. U dient zich mee te laten voeren op de melodie en de hypnotiserende passages; verwacht dan ook absoluut zeker geen snelle muziek.

 The Ghosts Of Another Broken Life laat zich dan vervolgens meer typeren als scherpzinnige gothic, al is de doom natuurlijk nooit ver weg. No Bringer Of Light heeft nog meer intrieste doom te bieden, met vooral wat accenten op de vocalen in de vorm van een echo. De aandacht begint bij mij nu wel iets te verslappen, waardoor de broodnodige kentering tijdens Your Mountains Will Drown Again meer dan welkom is. De heren weten zowaar wat meer tempo in te brengen, waardoor ik weer wat meer bij de les ben, ook mede door de fijne vocale variatie. Soms mis ik nu wel net die ene uitzonderlijke passage die de muziek naar nog grotere hoogte weet te brengen, zoals het eerder beschreven moment gedurende het titelnummer. Hierdoor heeft de band dan ook een beetje de neiging om in zijn eigen ideeën te verzanden, ondanks de goed klinkende uitvoeringen. Het afsluitende The Bells is met zijn bijna acht minuten de langste track van deze plaat en opent weer eens anders dan de andere zes nummers, met een haast swingend ritme. De grunt blijft een prominente rol spelen, de instrumenten klinken hoopvol en soms een tikkeltje tragisch. Wel is het ietwat jammer dat de band niet meer hetzelfde niveau aantikt als tijdens het eerste gedeelte van A Certain End Of Everything. De eerste drie nummers steken dan ook op kwalitatief niveau met kop en schouders boven de rest van de plaat uit.

Score:

77/100

Label:

Mighty Music, 2024

Tracklisting:

1. One Thousand Lights
2. The Secrets Of White
3. A Certain End Of Everything
4. The Ghosts Of Another Broken Life
5. No Bringer Of Light
6. Your Mountains Will Drown Again
7. The Bells

Line-up:

• Peter Mesnickow – Vocalen
• Morten Kroll Lybecker – Gitaren, bas, synthesizer
• Lars Riis Korsholm – Drums

Links:

• Blazing Eternity Facebook
• Mighty Music