Vijftien jaar geleden, misschien zestien, leerde ik Blackdeath kennen. Op het eerste gehoor een Darkthrone-reutel uit Rusland met een matige bandnaam en weinig originaliteit. Niet dat het slecht was, ik had er alleen 357 liggen thuis die het nog net iets beter deden. Daarna heb ik de band niet echt meer gevolgd tot deze per toeval op mijn stick terechtkwam voor de wekelijkse verplaatsingen richting Herentals en Houthulst. En verdikke, het bevalt me. Het feit dat Heidens Hart deze uitbracht is dan ook een fijne verrassing.
Wat je moet weten over Blackdeath is het feit dat het gezelschap, ondanks zijn Russische origine, alles in het Duits brengt. Giftig Duits, met een ijsbijtende vocale vertaling die pijnlijk aanvoelt. De binnenkant van de frontman zijn keel lijkt losgekomen te zijn en zorgt voor flinterdunne raspgeluiden tijdens de halfhese screams. Fijn. Het instrumentale gedeelte heeft deze keer zowaar een productie ondergaan, wat betekent dat er geen kakofonie aan huiselijke apparaten te horen valt. Niet dat er veel body gegeven wordt aan de gitaren, zeer zeker niet. In feite is het vooral de basgitaar geworden die met de meeste lijvigheid gaat lopen. De reden van deze relatief realistische klankafstelling is volgens mij de hoge mate aan technische klasse die Blackdeath ontwikkeld heeft, iets wat de band door de transparante mix duidelijk weet te etaleren. Ik ben zelf nog steeds zwaar onder de indruk van de speltechnische kwaliteiten van Blackdeath trouwens, iets wat ik helemaal niet had verwacht. Het is een mengeling van first wave black metal, Finse black uit de eerste helft van de jaren ’90, orthodoxe black en licht groovende Darkthrone. Neen, dit had ik niet verwacht. Ook drumster Maya doet het echt zeer beheerst en zonder baleine blasts.
Luistertips genoeg op deze plaat, maar ik zou jullie hem toch integraal willen aanbevelen. Ik weet het, dat lukt zo goed als nooit meer in deze tijden waarin tijd een luxegoed geworden lijk te zijn. Daarom dus toch maar – zoals zo vaak – het titelnummer, als epitoom.
Osola mica rama lamani
Volase cala maja mira salame
Viemisa molasola Rama Afasala
Mirahel Zorabeli Assaja
Neen, dit is, in tegenstelling tot de rest van het album, geen Duits.
Score: 
80/100
Label:
Heidens Hart Records, 2019
Tracklisting:
- Hass aus dem Himmel
- …ist Hass
- Phantasmhassgorie
- Der Engelhass
- Gott ist mein Hass
- Hass in den Adern der Erde
- Durch den Wirbel des Hasses
- Der Hass der Toten
Line-up:
- Colonel Para Bellum – Bas, keel
- Abysslooker – Gitaar
- Polar Maya – Drums
Links: