Autrest – Follow The Cold Path

Lang niet altijd geeft een albumhoes een goede indicatie van de muziek die er op de plaat staat. Meer dan eens heb ik mij vergist als redacteur op basis van de schoonheid of de lelijkheid van een albumhoes. Dit overkomt ons, metalheads, allemaal wel eens, dus tot zover geen bijzonderheid. Ik laat mij dan ook niet (af)leiden door een albumhoes en probeer de muziek als een op zichzelf staand werk te beschouwen. Zo ook in dit geval, waarbij ik het debuutalbum van het Braziliaanse Autrest aan een aantal luisterbeurten onderwierp. Dit doe ik op de eerste plaats voor mijn eigen luistergenot, maar natuurlijk ook ter recensie voor Zware Metalen. En toen kwam die albumhoes dan toch even in mijn aanzicht. Een voorstelling van hoe het moet zijn in de buurt van waar deze éénling Matheus Vidor woont. Autrest is zijn éénmansband. Rio Grande do Sul zijn verblijfplaats en de albumhoes en bandlogo het werk van Giovanni Vale.

Deze maal kan ik er niet omheen. U voelde het al een beetje aankomen hoogstwaarschijnlijk, want de albumhoes geeft hier wel een meer dan goede indicatie van het gebodene. Het ruige gebergte, de sneeuw, het lichtschijnsel en de bomen die zo uit een spookjesprentenboek zouden kunnen komen.  Ja, zelfs de sierlijke wijze waarop de albumtitel en het logo weer zijn gegeven, alles, maar dan ook alles sluit perfect aan bij de muziek. Maar wat wil dat dan eigenlijk precies zeggen? Nou, in de eerste plaats dat het album opent als een sprookje met mooie klanken, die eigenlijk het hele album door nooit helemaal verdwijnen. Denk daarbij onder andere aan een band als Saor, tevens genoemd in de promo. Hierbij maken we dan wel het onderscheid dat Autrest geen folkloristische toestanden in zijn muziek heeft verwerkt. Wel horen we zeer massief drumgeweld, zoals ook de ruwe rotspartijen die zijn afgebeeld, synthesizerklanken met een fluwelen toets, zo zacht als de sneeuw, maar ook ijselijk blackmetalgekrijs, wat vrij ver achter in de mix is gepositioneerd. Het lichtschijnsel associëren we dan weer met de schoonheid van de muziek. Dit is een album dat in de verste verte niet is geïnspireerd op smerige black metal. Daarvoor is het geheel toch echt te gladgetrokken. In die zin beschouwen we het als een wat minder agressieve variant op de Cascadian blackmetalstroming. Al weet een nummer als Pale Night toch behoorlijk aan de oren te knabbelen hoor! Het is niet zozeer dat we hier te maken hebben met black metal die te braafjes klinkt of zoiets dergelijk, maar de hoeveelheid melodie en sfeer die hierin is geïntegreerd kan voor de puristen teveel van het goede zijn. Nou, die zoeken het dan maar fijn zelf uit.

Aan de andere kant durven we heus wel toe te geven dat deze schijf niet ontelbare rondjes zal draaien, want daarvoor is het gebodene gewoonweg te generiek. Het lijkt voor Autrest dan ook geen doel op zich om iets nieuws te creëren, maar meer om een toch redelijk kleurrijke en sferische variant van natuurminnende black metal te laten horen. Als we die opzet in ogenschouw nemen, dan kunnen we enkel concluderen dat Follow The Cold Path daarin is geslaagd. Niet uitzonderlijk, maar zeker ook niet ondermaats dus.

Score:

78/100

Label:

Northern Silence Productions, 2023

Tracklisting:

1. December Dusk
2. Follow the Cold Path
3. Watchtower
4. Time Is a River
5. Firelight
6. Pale Night
7. The Place Where I Belong

Line-up:

• Matheus Vidor – Alles

Links:

• Autrest Facebook
• Northern Silence Productions