Autopsy – The Headless Ritual
Peaceville Records, 2013
Laten we even eerlijk zijn. Al die zogenaamd vieze (gore/splatter/porn)-bands van vandaag de dag delven nog steeds jammerlijk het onderspit als je ze vergelijkt me de echte viezeriken binnen de metalscene. Uiteraard heb ik het hier over Autopsy. Sinds het ontstaan van de band uit San Francisco ademt men vuiligheid uit. Niet alleen tekstueel, maar zowat iedere factor binnen het collectief rond zanger/drummer Chris Reifert is overgoten met een gistende substantie die er zodoende voor zorgt dat Autopsy sinds jaar en dag de odeur van dood en verderf om zich heen heeft hangen. De zeer goed ontvangen comebackplaat Macabre Eternal ligt al weer een jaar of twee achter ons. Tijd voor wat nieuws dus. Hier is The Headless Ritual.
En laat ik dan meteen maar met het door maden gedomineerde urinoir in huis vallen. De nieuwe Autopsy gaat gegarandeerd hoog in de jaarlijst van menig deathmetalliefhebber terechtkomen. Nu is dat eigenlijk niet zo’n verrassing, want de band staat met zijn pure, zeer lomp uitgevoerde death metal al jaren garant voor kwaliteit en authenticiteit. Toch weten de heren me op The Headless Ritual weer te verrassen met enkele rompestompende krakers die het vooral moeten hebben van hun logge en trage passages. Na Slaughter at Beast House en Mangled Far Below (die met gemak het niveau van Macabre Eternal halen) krijg je zo’n dergelijke track. She Is a Funeral heeft een riff die zich na de eerste beluistering direct vastnagelt in je verteringssysteem. En die solo, climaxerende shit! Nu komt meteen de grootste contradictie van deze recensie, want Autopsy heeft nog nooit zo fris geklonken als nu… Het kan verkeren, maar begrijp me niet verkeerd, dit blijft ontegensprekelijke viezigheid. Het blubberende gekerm van Reifert alleen al…
Coffin Crawlers kent heerlijke rusteloosheid met als climax een (voor de band toch ook wel kenmerkende) voortreffelijke doomriff. Hetzelfde geldt overigens voor Arch Cadaver. Het zegt iets over deze plaat en de manier van schrijven van Autopsy. Men maakt death metal zoals het ooit bedoeld was, maar het blijft boeiend. Gelukkig wordt er weer even die kenmerkende, lompe snelheid bereikt in Running from the Goathead om vervolgens af te sluiten met het zieke instrumentaaltje in de vorm van het titelnummer.
Liefhebbers der death metal mogen dit jaar in de handjes wrijven, want niet alleen Suffocation mag er een topper bijschrijven, ook Autopsy bewijst met deze plaat dat goede death metal maken lang niet voor iedere band is weggelegd. Ik vind hem beter dan de voorganger. Beste nummer? Het eerdergenoemde She Is a Funeral.
Tracklisting:
- Slaughter at Beast House
- Mangled Far Below
- She Is a Funeral
- Coffin Crawlers
- When Hammer Meets Bone
- Thorns and Ashes
- Arch Cadaver
- Flesh Turns to Dust
- Running from the Goathead
- The Headless Ritual
Line-up:
- Chris Reifert – Vocals, Drums
- Eric Cutler – Vocals, Guitars
- Danny Coralles – Guitars
- Joe Allen – Bass
Links: