Atlantean Kodex – The White Goddess
Cruz Del Sur Music, 2013
Ik zag deze plaat al in enkele jaarlijsten verschijnen en de gemiddelde score voor het nieuwe epos van Atlantean Kodex ligt vrij hoog. Tijd voor de review op onze site dus, al ben ik deze plaat al weken aan het bestuderen en luisteren. The White Goddess is een album waarbij je vanaf de intro Trumpets Of Doggerland alleen maar kan hopen dat wat je hoort zich voortzet en uitbreidt. Een kraak-, maar dan ook kraakhelder geluid zet de omgeving meteen in engelachtige sferen, groots aandoend en episch om (zoals gehoopt) door te knallen met de track Sol Invictus. Wat een grandeur!
De Duitse mannen blijven zich focussen op de Europese (lees: Duitse) tak van de epische powermetal, maar pakken flink uit. Natuurlijk hebben onze oosterburen en de omliggende contreien genoeg grote bands afgeleverd in het verleden en het kon niet uitblijven dat Atlantean Kodex daar een beetje van heeft afgekeken, maar onder andere door het minimaliseren van de meezingrefreintjes heeft de band er een (nieuwe) eigen waardigheid aan gegeven. Want om terug te gaan naar Sol Invictus, dat overigens ook fantastisch in de mix zit, de refreintjes zijn minimaal van het kaliber “vuist in de lucht en meebrullen” en de muziek streeft meer naar de symfonie dan de joligheid. Strakke staccato riffs in de versnellingen, beukende donkere basdrum, meerstemmige zang, ietwat hoorbare British heavy metal-invloeden maar onvervalste power.
De acht tracks op de plaat bestaan uit vijf “echte” tracks met daartussen instrumentale amuses, en na dat tweede hapje (Bilwis) horen we meteen een wat tragere droevige track beginnen. Het tempo ligt hier beduidend lager, maar zeker de basgitaar komt hier goed tot zijn recht. Wanneer de elektrische gitaren mee gaan doen verandert er niets in het tempo en toch slaat het nummer om in een krachtige brok epiek. Ook nummer vijf op de tracklist is in balladevorm. Triester, maar voorzien van zeer sterke solo’s en fijnzinnig huilende snaren. Ik skip even verder naar de afsluiter White Goddess om een eind te kunnen gaan breien aan deze review; meteen weer een opbeurender nummer dat schoolt op een old school powermetal-drumritme, maar dat ook voorziet in stevig riffwerk, dubbelspel, goed geplaatste fills en een oerdegelijk geluid.
Nog even in het kort over het gouden keeltje van frontman Markus Becker, die alle muziek aan elkaar plakt met stevige krachtige zang; niets op aan te merken, juist een sterke speler en niet tenenkrommend of jengelend. Elk lid apart is van belang voor de band, en samen tilt men de gehele Duitse power-/epic-metalscene een niveautje hoger voor de toekomst.
Tracklisting:
- Trumpets Of Doggerland
- Sol Invictus
- Bilwis
- Heresiarch
- Twelve Stars And An Azure Gown
- Der Untergang Der Stadt Passau
- Enthroned In Clouds And Fire
- White Goddess
Line-up:
- Becker- Zang
- Koch – Gitaren
- Kreuzer – Bas, Achtergrondvocalen
- Trummer – Gitaar, Hammond orgel
- Weiß – Drums, Piano
Links: