Is het een gimmick of is het dat niet? Dat was de vraag die ik me stelde toen ik begin dit jaar voor het eerst Asermoietuitkomt (in leesbaar Nederlands: “als er maar iets uit komt” hoorde. En eerlijk gezegd: ik weet het nog altijd niet zeker. Feit is dat het Kempense (of is het Kempische?) viertal een reclamecampagne lanceerde via Facebook om hun “Pater Badmuts Core” van de nieuwe cd Onkruid Vergaat Niet bekend te maken. Ze hebben er dus wel degelijk centen tegenaan gegooid. Aan de andere kant lijkt het allemaal zo niet-serieus te zijn (ze noemen hun platenlabel bijvoorbeeld Zwembroek Records) en vol te staan van de satire dat je er alleen met een grijns kunt naar kijken en luisteren.
Zeg nu zelf: Pater Badmuts Core, grappig toch? Best te vertalen als een mix van hardcore en punk die behoorlijk te vergelijken is met het werk van hun tijd- en regiogenoten van Belgian Asociality (die van Morrege, weet je nog). En dat betekent dat Asermoietuitkomt al een hele tijd bestaat, meer bepaald van eind jaren ’80. Maar ze gaven er na een jaar of twee al de brui aan, stopten zichzelf dertig jaar in de muziekdiepvries en lieten zich pas in 2019 weer ontdooien (met de helft van de originele bezetting). Sindsdien lanceerden ze Welle Zen Terug, de EP Ode Aan Evelien, en nu dus Onkruid Vergaat Niet (waar je de vier – heropgenomen – nummers van Ode Aan Evelien trouwens op terugvindt. De heren waren zo vriendelijk om ons zowel de nieuwe Onkruid Vergaat Niet als Welle Zen Terug op (een hele verzorgde) fysieke cd te bezorgen, inclusief een persoonlijke nota. Top! Hun gein en ongein trekken ze trouwens mooi door op de hoes ook hoor. En ze maken duidelijk dat ze gewoon de lijn vanop Welle Zen Terug verder doortrekken.
Klinkt het geluid goed? Ja hoor, zeker als je er rekening mee houdt dat dit toch een kleinschalige productie is.
Lust je punk? Dan zit je goed met Op Café, Stem Op Mij, Goe Weer Vandaag (de titels zeggen volledig waar het over gaat).
Mag het nog iets steviger? Dan krijg je wat hardcore-onderdelen erbij op Corona, Kust Mijn Kloten (over mensen met capsones), Multinational (ik moet onwillekeurig aan Surf Nicaragua van Sacred Reich denken) en zeker de ook tekstueel schitterende nummers Onkruid en Ballenbad.
Meest opvallende nummer in mijn ogen is afsluiter Liegeneer (Leugenaar dus, in het AN). Bijna drie minuten lang, met een intro van net geen minuut, maar vooral anders en wat creatiever en ingewikkelder opgebouwd dan het vrij recht-door-zee geram van de eerste twaalf nummers. Dit mogen ze meer doen wat mij betreft.
Vernieuwend? Helemaal niet. Leuke moshpitambiancemuziek in een sfeer van rondvliegend bier en een pak friet met mayonaise? Absoluut. Ik heb me geamuseerd met dit album en meer moet dat niet zijn! Boek deze heren voor je lokale dorpsfestivalletje: feestje gegarandeerd, en het vat zal leeg zijn!
Score:
79/100
Label:
Zwembroek Records, 2022
Tracklisting:
- Op café
- Corona
- Stem op mij
- Kust mijn kloten
- Goe weer vandaag
- Onkruid
- Ballenbad
- Witte prinsessen
- Evelien
- Multinational
- Ballenpitser
- De show stelen
- Liegeneer
Line-up:
- Robby Weber – Basgitaar
- Steven Anthonis – Gitaar
- Ronny Vermeylen – Vocalen
- Gaétan Van der Auwermeulen – Drums
Links: