Armistice – Roots Of Evil
2005, Bad Land Records
De waar heb ik dit eerder gehoord trofee gaat dit keer naar het Duitse Armistive. De jury prijst vooral hoe de band exact klinkt als Sodom ten tijde van Persecution Mania en Agent Orange. Als de nummers nog van Armistice net iets sneller waren dan konden we beide bands niet meer onderscheiden. Daarnaast prees de jury het schrijftalent van de band, sommige intro’s van nummers hadden zo op Slayer’s South of Heaven kunnen staan. Geen originaliteitprijs dus voor deze band uit München.
Even alle gekheid op een stokje, deze band bestaat al 14 jaar en draagt daarmee een flinke dosis ervaring met zich mee. Tenminste, dat zou je verwachten. De nummers zitten leuk in elkaar, en ik weet zeker dat als dit album in 1988 was uitgebracht dat de heren nu in een adem genoemd werden met bands als Tankard en Sodom. Maar een band die al 14 jaar meedraait moet toch wat originaliteit kunnen tonen. En na 14 jaar moet je toch wel wat strakker zijn, en moet je zanger toch een beter zanggeluid hebben dan de valse krijsen die deze stakker eruit perst.
Ten opzichte van de voorganger Hot On the Trail is dit een flinke verbetering. Ik hoor de band al zeggen: “Halt even Herr Hoogendoorn, wir bestonden toen nur 11 jahr, die cd ist in tweeduizendDrei aufgenomen”. Dan was mijn verwachting dat er in die 2 jaar een moddervette mix van gemaakt was, en dat er een geweldige mastering overheen gedonderd zou zijn. Maar nee hoor, ook de productie valt tegen.
Toch zijn de Duitse reviews allemaal erg positief. Sterker nog Armistive heeft getourd met Tankard en geopend voor Destruction. Ik zoek het even na in mijn Duitse woordenboek en wat blijkt: termen als “vernieuwend, origineel en goede productie” blijken ze in Duitsland helemaal niet te kennen. Geen wonder dat de band aan een label wist te komen.
Tracklist:
Child Soldier- Rabies
- Berserk
- Nail Me To The Cross
- Trail Of Fear
- Leaving The Battlefield
- Doggy Style
- Return Of The Aggressor
Links: