Arena – The Unquiet Sky
Verglas, 2015
Ouderwetse neoprog: op het eerste gezicht een contradictio in terminis van jewelste, maar de liefhebber weet waar ik het over heb. De eerste albums van Marillion, Pendragon, It Bites, Jadis en natuurlijk ook Arena, al lang niet meer de band die enkel aan ex-Marillion-trommelaar Mick Pointer wordt gelinkt. De band brengt vanaf de eerste helft van de jaren negentig degelijke prog die weinig nieuws, maar vaak wel veel lekkers herbergt. The Unquiet Sky is, naar mijn bescheiden mening, een album dat met gemak de vergelijking met het door velen als voorlopig hoogtepunt aangewezen The Visitor kan doorstaan.
Als gezegd, vernieuwing in dit genre is geen halszaak en studioalbum nummer acht is daarop geen uitzondering. De line-up van de band is slechts gedeeltelijk gewijzigd. Paul Manzi die op het vorige album debuteerde is wederom van de partij en is inmiddels volledig ingedaald in de gelederen. De muziek is voornamelijk van de hand van toetsenist, en bandlid van het eerste uur, Clive Nolan. Ondanks dat hij op meerdere fronten actief is (onder andere bij Pendragon) is er van gebrek aan inspiratie geen sprake. Wat heet: The Unquiet Sky is een werkstuk dat je al vanaf de eerste luisterbeurt vastgrijpt en niet meer loslaat.
Over de gehele linie is dit conceptalbum sterk. Slechts halverwege verslapt mijn aandacht, maar vanaf het titelnummer ben ik weer volledig bij de les. Noemt het nostalgie, maar de tranen springen mij in de ogen bij de prijspakker van dit album. How Did It Come To This?. Eentje in de categorie The Hanging Tree, maar dan nog een tikkie beter. Niet alleen verkent Manzi hier alle hoeken van zijn stembereik, de gitaarsolo is werkelijk om je vingers bij af te likken. Vooral de tweede helft van de solo doet sterk denken aan die van Forgotten Sons van Marillion. Heerlijk.
Het voegt weinig toe hier alle nummers van een nadere toelichting te voorzien. Ja, het titelnummer en de afsluiter zijn eveneens hoogtepunten. Over de gehele linie is The Unquiet Sky echter beresterk en een aanwinst in het oeuvre van de band en tegelijkertijd een verplichte aanschaf voor de liefhebber van het toch wel belegen genre. The Unquiet Sky is voor mij dan ook het muzikale equivalent van het vasthouden aan de juiste formule: ‘Why fix it if it isn’t broken?’. Jaarlijstmateriaal.
Tracklisting:
- The Demon Strikes
- How Did it Come to This?
- The Bishop of Lufford
- Oblivious to the Night
- No Chance Encounter
- Markings on a Parchment
- The Unquiet Sky
- What Happened Before
- Time Runs Out
- Returning the Curse
- Unexpected Dawn
- Traveller Beware
Line-up:
- Clive Nolan – toetsen
- Mick Pointer – drums
- John Mitchell – gitaar
- Paul Manzi – zang
- Kylan Amos – bas
Links: