Met zijn debuut Take Up My Bones levert Arð meteen een pracht van een visitekaartje af. Arð is het soloproject van Mark Deeks, die we kennen van het zwartmetalen Winterfylleth. Geen black metal hier, maar wel plechtige, melancholische, epische doom met een uitgesproken religieuze sfeer.
Monastic Doom Metal noemt heer Deeks het zelf. Kloosterdoom dus, zeg maar. En voorwaar, hij slaat de nagel op de kop. De muziek schrijdt plechtig voort en heeft een eigen geluid dankzij de indrukwekkende koorzang en mooie cellopartijen. De cello wordt verzorgd door Jo Quail, die onder andere My Dying Bride albums al van rouwende strijkers voorzag. Ook Dan Capp (Wolcensmen) en Callum Cox (Atavist) hebben als gastmuzikanten aan Take Up My Bones meegewerkt.
Burden Foretold opent als een trage heavymetalsong met power chords en harmoniërende gitaren. Na een halve minuut valt de koorzang in die de religieuze sfeer, die ik in de inleidende paragraaf vermeldde, in de verf zet. Je ziet voor je geestesoog zo de monniken vol devotie en overtuiging hun gezangen tot de hemel richten. Dit krachtige begin wordt gevolgd door rustige drum en piano die wat later vergezeld worden door een contemplatieve cello. In vergelijking met het begin van het nummer een veel meer intieme muzikale setting, waarop Mark prevelend het verhaal van Take Up My Bones introduceert. Qua geluid brengt dit Empyrium in gedachten ten tijde van Where At Night The Wood Grouse Plays en Weiland, die niet toevallig ook in pastorale sferen uitblinken. Het krachtige en rustigere thema wisselen elkaar af en voor je het weet breekt het titelnummer aan.
De sfeer van middeleeuwse kloosters wordt nog veel sterker met de a capella koorzang die Take Up My Bones inzet. Aanvankelijk gevolgd door enkel piano en cello zwelt dit nummer bij elke herhaling van het koor aan tot er opnieuw doom metal te horen is. Opmerkelijk is de manier waarop de toetsaanslagen van de piano samen met de brede gitaarakkoorden en de cello met elkaar tot één klanktapijt verweven zijn. Het nummer, dat bij vlagen majestueus klinkt, eindigt met een eenzaam kerkorgel.
Raise Then The Incorrupt Body brengt ons voor het eerst op dit album gewone zang. Mooi, rustig, begeleid door piano. Hier laat Arð horen dat de plechtige sfeer ook aanwezig is in muziek die niet door het koor beheerst wordt. De koorzang neemt nadien wel opnieuw over: deze is gelaagd en met weinig moeite zijn de verschillende stemmen en toonhoogtes te onderscheiden. Een lust voor het oor! Buitengewoon dat dit op een metalalbum te horen is… De melancholische leads op de rustige muziek maken het nummer helemaal af. Twee derden in het nummer valt de muziek even stil en komt de cello alleen aan het woord met een aantal droevige noten, om onverwacht met een massief geluid het muzikale thema van Raise Then The Incorrupt Body verschillende keren te herhalen. Uiteindelijk besluit het nummer met enkel piano en cello. Wondermooi.
Dat muzikaal de religieuze sfeer zo sterk uitgesproken is en de koorzang zo’n centrale rol speelt, hangt samen met het inhoudelijke concept van Take Up My Bones. De titel is geen gothisch-romantisch idee, maar verwijst effectief naar beenderen (Bones), en meer bepaald die van Sint-Cuthbert van Northumbria (634-687). Toen hij een visioen kreeg over zijn dood, vreesde hij namelijk dat zijn volgelingen het onderling niet eens zouden worden over wat met zijn lichamelijke resten moest gebeuren. Daarom verkoos hij dat zijn beenderen weggenomen zouden worden van de plaats waar hij leefde – vandaar de albumtitel Take Up My Bones. De beenderen van Sint-Cuthbert zouden 200 jaar rondzwerven in het koninkrijk van Northumbria.
Mark Deeks heeft aangegeven dat de muziek vermoedelijk het best tot zijn recht komt samen met het artwork en bij het volgen van de lyrics om optimaal op te gaan in het verhaal. Ik ben ervan overtuigd dat dit inderdaad een bijkomende dimensie geeft aan de muziek; zelf ben ik wel gevoelig voor zowel kerkelijke als wereldlijke geschiedenis. Het artwork is prachtig en de beschikbare fysieke formaten getuigen van het respect voor de kunst van de muziek én het historisch-religieuze verhaal dat gebracht wordt.
Maar net omdat de muziek op zichzelf zo erg de moeite is, heb ik er deze keer voor gekozen om het inhoudelijke niet als inleiding voor een bespreking te gebruiken maar pas na de beschrijving van de muziek te vermelden. Voor een aantal (doom)metalfans zal dit in zijn geheel misschien te rustig zijn, maar Take Up My Bones is een prachtig stuk muziek waarbij plechtig en melancholisch voor mij de kernwoorden zijn, ook zonder dieper in te gaan op het verhaal dat door Arð verteld wordt.
Score:
90/100
Label:
Prophecy Productions, 2022
Tracklisting:
- Burden Foretold
- Take Up My Bones
- Raise Then The Incorrupt Body
- Boughs Of Trees
- Banner Of The Saint
- Only Three Shall Know
Line-up:
- Mark Deeks – Zang, gitaar, basgitaar, piano, keyboards
- Dan Capp – Gitaar, zang
- Callum Cox – Drum
- Jo Quail – Cello
Links: