Apocalyptica – Amplified // A Decade Of Reinventing The Cello
Universal – 2006
Apocalyptica bestaat al weer tien jaar. Dit Scandinavische groepje cellisten heeft het instrument cello behoorlijk wat meer bekendheid gegeven binnen de metalscene. Ze zijn begonnen als een Metallica coverband. Later speelden ze ook covers van Slayer en Sepultura om uiteindelijk het coveren steeds meer achter zich te laten en meer eigen werk op te nemen. De band heeft zogezegd het stoffige imago van ‘instrument dat alleen maar dienst doet in een orkest of strijkkwartet’ behoorlijk opgepoetst. De eerste drie cd’s zijn pure cello cd’s maar vanaf Reflections laat de band zich ondersteunen door een drummer. Op die cd was Dave Lombardo (Slayer) voor een groot deel verantwoordelijk voor al het drumgeweld en daarna is Mikko Siren als vaste drummer toegetreden tot de band.
Om het tienjarig jubileum te vieren is er nu een best of uitgebracht genaamd Amplified // A Decade Of Reinventing The Cello. Deze best of bestaat uit twee cd’s. De eerste is een instrumentale cd. Naast een aantal Metallica covers en het geweldige Hall Of The Mountain King van de klassieke componist Edward Grieg zijn er ook een stuk of acht eigen songs op de cd terecht gekomen. Op zich is dat eigen werk dus behoorlijk mager vertegenwoordigd wanneer je je bedenkt dat er vijftien songs op die cd staan. Dat had helemaal niet gehoeven want de band heeft inmiddels voldoende goede eigen songs opgenomen. Een song als Farewell van het album Apocalyptica wordt zo passievol gespeeld dat zelfs de grootste tegenstanders van het instrument even zullen moeten slikken.
De geluidskwaliteit is per cd gegroeid en dat is duidelijk te horen. De volgorde op de cd is echter niet chronologisch dus de ene keer knalt het geluid meer uit je boxen dan de andere keer. Je kan echter altijd horen dat de heren weten hoe ze met een strijkstok om moeten gaan!
De tweede cd bestaat uit acht songs waarop vocalen te horen zijn. Max Cavalera en Matt Tuck zijn te horen op de laatste single Repressed en de inmiddels bijna bejaarde Nina Hagen vertolkt het verhaal van Seemann. Sommige van deze versies zijn alleen verschenen als single of als b-kant andere weer als extra track op een limited edition. M.b.t. de vocale songs steken echter de songs Bittersweet en Life Burns (beide te vinden op het laatste studio album Apocalyptica) boven de rest uit. Deze songs zullen waarschijnlijk niet als instrumentaal nummer zijn geschreven om er later zang aan toe te voegen terwijl dat met andere songs wel het geval lijkt te zijn.
Het is een leuk overzicht voor iemand die nog niets van de band heeft maar het beeld dat gegeven wordt is wel een beetje eenzijdig. Natuurlijk speelt de band live ook veel van andere bands maar de band heeft in die tien jaar (zoals al eerder gezegd) genoeg eigen songs opgenomen die zeker ook het beluisteren waard zijn. Apocalyptica is echter nog meer een liveband dan een studioband en komt dan beter tot zijn recht. Je moet die klanken van die cello gewoon door je heen voelen donderen.
Daarom is het misschien nog wel beter als je eens gaat kijken of je de dvd The Life Burns Tour ergens ziet liggen. Deze live registratie biedt naast een overzicht en een goed geluid ook mooie beelden en een aantal videoclips.
cd 1:
- Enter Sandman
- Harmageddon
- Nothing Else Matters
- Refuse/Resist
- Somewhere Around Nothing
- Betrayal
- Farewell
- Master Of Puppets
- Hall Of The Mountain King
- One
- Heat
- Cohkka
- Kaamos
- Deathzone
- Angel Of Death
cd 2:
- Repressed
- Path Vol. 2
- Bittersweet
- Hope Vol. 2
- En Vie
- Faraway Vol. 2
- Life Burns
- Seemann
Links: