Antimatter – Fear Of A Unique Identity
Prophecy Productions, 2012
Sinds het vorige album Leaving Eden staat Mick Moss er alleen voor. Antimatter begon ooit als duo, bestaand uit Duncan Patterson die na Alternative 4 Anathema verliet en eerder genoemde zanger, gitarist Mick Moss. De eerste platen van Antimatter kon ik niet zo heel erg waarderen door het in mijn ogen te minimalistische karakter. Vanaf Planetery Confinement ben ik de band meer en meer gaan waarderen met als voorlopig hoogtepunt Leaving Eden. Een plaat die, door de prominente gastrol van Danny Cavanagh, lekker gitaar georiënteerd is zonder de kenmerkende melancholie uit het oog te verliezen.
Ruim vijf jaar na Leaving Eden is daar dan eindelijk de opvolger. Fear Of A Unique Identity heet ie. Volgens Mick betreft het een concept-album dat gaat over de neiging van velen die in de hedendaagse maatschappij liever opgaan in de massa dan hun eigen identiteit uit te venten. Naar de mening van Moss een gevaarlijke trend wanneer de massa spiritueel en ideologisch op het “verkeerde pad” is beland. Het zal wel, denk ik dan. Luisterend naar Fear Of A Unique Identity hoor ik een kenmerkend Antimatter-album dat boeit van begin tot eind.
Ook de nummers op dit album worden gekenmerkt door de minimalistische, akoestische basis. Logisch ook, Antimatter-optredens zijn veelal akoestische gelegenheden in intieme settings. De koffiebruine stem van Mick Moss en de subtiele toevoeging van toetsen, viool en vrouwenzang maken het melancholische plaatje compleet. In tegenstelling tot zijn voorganger bevat Fear Of A Unique Identity minder door merg en been gaande gitaarsolo’s, maar meer ruimte voor toetsen en elektronica. Ook springen er op dit album minder nummers uit waarbij ik opmerk dat de consistente kwaliteit van hoog niveau is. In mijn ogen geeft een nummer als Here Come The Men perfect weer waar de kracht van Antimatter in schuilt: de zang van Moss afgewisseld met een vrouwenstem, maximaal drie getokkelde akkoorden en een zachte toetsenlaag zorgen voor een bloedmooi nummer. Less is more. Iets wat nog eens wordt benadrukt door het minste nummer van de plaat, Firewalking, dat simpelweg te lang duurt.
Door het gebruik van elektronica in combinatie met toch wel stevig gitaarwerk doet Fear Of A Unique Identity soms denken aan One Second van Paradise Lost. Vooral in het broeierige Monochrome herken ik dat. Wide Awake In The Concrete Ayslum had daarentegen zo op één van de laatste platen van Anathema kunnen staan. Liefhebbers van het dit jaar uitgebrachte Weather Systems kunnen deze nieuwe Antimatter dan ook ongehoord in huis halen.
Fear Of A Unique Identity is typisch Antimatter, maar tegelijkertijd uniek in zijn soort. In lijn met Leaving Eden, maar toch anders. Net als de muziek op de platen van Moss ontwikkelt de discografie van Antimatter zich slechts geleidelijk. Zij die zwelgen in melancholie, maar ook liefhebbers van sfeervolle luistermuziek kunnen naar de winkel.
Tracklisting:
- Paranova
- “Monochrome
- Fear of a Unique Identity
- Firewalking
- Here Come the Men
- Uniformed and Black
- Wide Awake in the Concrete Asylum
- The Parade
- A Place in the Sun
Line-up:
- Mick Moss – gitaar, zang, bas, toetsen
- Colin Fromont – drums
- Vic Anselmo – zang
- David Hall – viool
Links: