Anathema – Weather Systems
KScope Music, 2012
Anathema is een bekende naam. Het is een grootheid in de scene, maar daarbuiten kent gek genoeg bijna niemand deze band. Als ik denk een greintje overeenkomst in muzieksmaak te vinden in iemand die niet van het ruigere metalwerk houdt, noem ik de band. Vooralsnog zonder succes, of ik het nu uitspreek zoals het hoort of op z’n foutief Nederlands. De betrekkelijke onbekendheid siert de bandleden, anderzijds gun ik ze met de toegankelijke muziek die ze nu maken, het wereldpodium.
Even de geschiedenis induiken. Anathema is namelijk begonnen als één van de drie-eenheid van de death doom in Engeland. De basis voor een nieuw genre werd gelegd, begin jaren ’90, met als kopstukken My Dying Bride, Paradise Lost en dus Anathema. De Anathema van toen heeft weinig te maken met die van nu, met als enige verbinding het feit dat ik beide fases, zonder de tussenfase (Alternative 4 en Judgement) te vergeten, enorm kan waarderen. Zelden heeft Anathema zover van haar wieg gestaan. Wat de heren en dame nu spelen, ik weet het niet. Een kruising tussen sfeer-pop en post-rock?
Ik zeg post-rock, omdat bijna alle nummers op Weather Systems opgebouwd zijn rond een centraal melodieus thema. In bijna alle gevallen wordt deze basis uitgebouwd tot een climax, zoals dat vaak bij post-rock gebeurt. Toch brengt Anathema, onder andere door de grote rol voor de melancholische zang, een ietwat andere sfeer met zich mee. Sfeer-pop verzin ik ter plekke, omdat de muziek sfeervol is maar tevens zeer toegankelijk, met een zekere geliktheid. Deze geliktheid past overigens perfect bij de muziek en vind ik dit zeldzame geval niet storend. Sommige nummers doen me gek genoeg, door de vlotte tokkels, denken aan top veertiger Mumford and Sons.
Er is een grote rol weggelegd voor de zang, met in de hoofdrol de warme, gevoelige stem van Cavanagh. Hij zingt strakker dan ooit, met prachtige hoge uithalen. Ook Lee Douglas is weer van de partij en verzorgt, sterker dan eerder, de vrouwelijke vocalen. Weather Systems ligt in de lijn van verwachtingen, maar focust zich nog meer dan zijn voorganger op sfeer. Het perfecte muzikale bindmiddel tussen jou en je iets minder metalminnende vriend of vriendin. Favoriet alhier is het iets afwijkende The Storm Before the Calm.
Tracklisting: 
- Untouchable, Part 1
- Untouchable, Part 2
- The Gathering of the Clouds
- Lightning Song
- Sunlight
- The Storm Before the Calm
- The Beginning and the End
- The Lost Child
- Internal Landscapes
Line-up:
- Danny Cavanagh – Vocalen, Gitaar, Piano, Toetsen, Basgitaar
- Vincent Cavanagh – Vocalen, Gitaar, Toetsen, Programmeren, Basgitaar
- Jamie Cavanagh – Basgitaar
- Lee Douglas – Vocalen
- John Douglas – Drums, Programmeren, Synth
Links: