Nee, dit heeft niets met anale zaken te maken maar met het terugvinden van kracht na een periode van ziekte. Analepsy, een Portugese brutal slam deathmetalband, heeft op vrij korte termijn toch behoorlijk veel naam gemaakt. Ze bestaan nog geen tien jaar en dit is pas hun tweede langspeler. En toch al bij Agonia Records terechtgekomen. Niet slecht. Dat heeft het te danken aan zijn live optredens, zijn uiterst degelijke sound en waarschijnlijk speelt ook de naam mee. Maar de heren spelen dus geen doorsnee goregrind, neen, ook nu hebben ze een geslaagde en technisch onderlegde allround slam deathmetalrelease op hun naam geschreven. Het feit dat ze ondertussen de Belgische drummer Léo Luyckx ingelijfd hebben (Brutal Sphincter, wél degelijk goregrind) maakt me alleen maar blijer.
Quiescence dus. Het ziet er wat techdeath uit als je op de hoes afgaat, uiteindelijk valt dat nog mee. De sound is vol en opgepompt, met heel wat productioneel toegevoegd bodywork. Techniek is er wel, maar staat nooit centraal. Wat wel centraal staat is de groovende slam, de bassdrops, de breaks, de catchy spielerei (gillende gitaarbliepjes, best wel heavy solo’s en basgitaar-intermezzi bijvoorbeeld). Riffgewijs is de variatie beperkt, hetgeen de pit in staat stelt om bij te blijven. Zeer positief zijn de stop & go momenten, waar het samenspel tussen gitaarhouders en drummer helemaal tot uiting komt. Ook de tempoversnellingen en – vertragingen (heerlijk om de zombie op uit te hangen) zijn een absolute meerwaarde die live zeker tot zijn recht zal komen. Vocaal is het naar slamnormen niet echt extreem, de consequent gebrachte diepe grunt en pigsqueal klinkt echter wel organisch genoeg om een album lang de nummers tekstueel te vullen. Op Spasmodic Dissonance komt Ricky Myers (Suffocation inderdaad) even meebrullen, eerder op het album hoor je ook ene Wilson Ng en brulboei Angel Ochoa (Cephalotripsy, Disgorge, Abominable Putridity, …).
Een geslaagde genreplaat waar je als buitenstaander wellicht geen sikkepit aan vindt. Ik moest hem zelf een keer of zes horen eer ik er in kwam, maar dat was puur gelegen aan het feit dat ik het genre de laatste tijd te lang genegeerd heb. Zeer degelijk, wil ik live zeker ervaren!
Score:
82/100
Label:
Agonia Records, 2022
Tracklisting:
1. Locus of Dawning
2. Impending Subversion
3. Elapsing Permanence
4. Accretion Collision
5. Stretched and Devoured
6. Converse Condition
7. Fractured Continuum
8. Spasmodic Dissonance
9. Edge of Chaos
10. Quiescence
Line-up:
- Marco Martins – Gitaar
- João Jacinto – Bas
- Calin Paraschiv – Keel, gitaar
Links: