An Autumn for Crippled Children – EP/Drowning the Light – Dead Soul Requiem
Eigen Beheer/Obscure Abhorrence Productions – 2013
Twee EP’s van twee bands die een vorm van black metal spelen, allebei met twee nummers die samen ongeveer tien minuten duren en allebei begin dit jaar uitgebracht. Als deze dan ook nog allebei tegelijk bij mij terecht komen is het toeval helemaal compleet. Tien minuten is wat aan de korte kant om apart te reviewen, maar misschien is er wat nuttigs over te zeggen als we ze samen beluisteren.
Eerst is het de beurt aan An Autumn for Crippled Children. Dit Friese drietal draait ondertussen alweer een paar jaar mee, en na drie jaren steevast elk jaar een nieuwe full-length uit te brengen zullen we het nu met slechts twee nummers moeten doen. Depressieve black die mij vooral doet denken aan Alcest, maar dan wat rauwer en met een vuilere productie. Het blijft mij toch verbazen dat ze muziek met zoveel majeurakkoorden “depressive” noemen, maar misschien ben ik de enige die dat gek vindt. Hearts of Light is het meer postrock-beïnvloedde nummer, waar Blossoms (de prijs voor bruutste songtitel gaat naar…) wat korter en eenvoudiger van aard is. De weinige zang is vrij ver achter in de mix gestopt, wat een verstandige keuze is geweest. Ik had graag nog wat meer gehoord en dit voorproefje (of naproefje eigenlijk) heeft me wel geprikkeld om ook eens wat van de vorige releases te beluisteren.
Dan komen we bij Drowning the Light aan. Ook hier gaat het om drie muzikanten, dit keer uit Australië. Al zo’n tien jaar brengt de band een constante stroom aan splits, demo’s, EP’s en af en toe ook full-lengths uit, tot wel twaalf (!) releases in één jaar. Dit zal dus vast niet het enige zijn wat we van de heren “down-under” kunnen verwachten in 2013. De muziek is van het ouderwetsere lo-fi-type black, maar ook hier is het op harmonisch gebied minder mineur dan je zou verwachten. Repeterende tremolo’s en doffe drumpartijen zoals we dat kennen van honderden andere bands. Toch probeert de band met wat smaakvolle toetsen en wat afwisseling qua dynamiek er een kleine eigen draai aan te geven. Niet uitzonderlijk goed, maar zeker geen slechte EP. Van een band die zoveel muziek produceert kan je ook geen revolutionaire hoogstandjes verwachten.
Grappig om te zien hoe aan weerszijden van de aardbol twee albums ontstaan die zoveel gemeen hebben. Behalve de duidelijke gelijkenissen zoals hierboven beschreven voelen de albums qua stemming ook veelal hetzelfde aan. Door de desolate kilheid te combineren met majeurharmonieën wordt de muziek melancholisch van geest, wat het uiteindelijk misschien toch zwaarmoediger maakt dan anders. An Autumn for Crippled Children weet dit mijns inziens het beste te bewerkstelligen door meer gebruik te maken van dynamiek en structuur. Bovendien ben ik niet zo’n enorme fan van de echte lo-fi-producties als bij Drowning the Light. Die laatste zal de meer conservatieve liefhebber van het zwarte metaal eerder tevredenstellen. In ieder geval zijn het beiden een fijne opwarmer voor wat er verder waarschijnlijk nog zal komen, misschien zelfs al later dit jaar.
Tracklisting An Autumn for Crippled Children:
- Hearts of Light
- Blossoms
Line-up:
- MXM – Vocals, Guitar, Keyboards
- TXT – Bass
- CXC – Drums
Links:
- An Autumn for Crippled Children Bandcamp
- An Autumn for Crippled Children Facebook
- An Autumn for Crippled Children MySpace
Tracklisting Drowning the Light:
- Dead Soul Requiem
- I Sing You to Me
Line-up:
- Wraith – Bass
- Azgorh – Guitars, Keyboards
- Blackheart – Drums, Guitars
Links: