Amahiru – Amahiru

Geschreven door op 13-12-2020 om 22:44.

Oriëntaalse metal. Artiesten verzinnen graag een eigen genre om op te vallen. Zo ook Amahiru. Als je Amahiru door Google Translate haalt, betekent het ‘kansen’ in een of andere Rwandese Bantoe-taal. Dit is een samenwerking tussen Frédéric Leclercq and SAKI. Een Fransman en een Japanse.

Het gevolg is een afwisselende schijf waar hardrock wordt afgewisseld met melodische power metal. Het album Amahiru is geschreven op toegankelijkheid. Alles is makkelijk verteerbaar en voor de samenhang is gekozen om Kifu Mitsuhashi op een liedje als Ninja No Tamashii een traditioneel Japans instrument te laten spelen. De Shakuhachi om precies te zijn. De songwriting is vrij schools, op een song als WTTP met een duidelijke opbouw naar het catchy refrein. Er zijn nog wel wat verbeterpuntjes voor dit album. De eerste zijn de overgangen. Neem bijvoorbeeld Vanguard, waar de drums veel te gehaast klinken en de riffs met een laissez-faire houding zijn geschreven. Alsof het minder saai klinkt als je de riffs er snel doorheen jaagt… De stem van Frédéric Leclercq gaat al een tijdje mee en er ontstaan wat randjes aan zijn zang. De teksten dan:

Give it up, welcome to the party
There’s nowhere else I would like to go
Give it up, yeah!
Just let me take you higher, make you stronger
Give it up, welcome to the party
I know that no one wants to miss the show
Give it up, yeah!
Just let me take you higher, make you stronger

Simplisme is een keuze, maar om hier warm van te worden moet je niet al teveel waarde hechten aan inhoud. Het orientaalse thema wordt niet echt doorgetrokken. Wat heeft Bringing Me Down bijvoorbeeld te maken met Oosterse invloeden? Niets. Het geeft niet, maar daardoor klinkt ‘orientaalse metal’ als een marketingbegrip, niet als een doorleefde muzikale keuze.

Een debuut, en eentje die natuurlijk uitstekend is ingespeeld. Qua muzikantschap valt er weinig te klagen en de plaat heeft een paar goede momenten. Wel mis ik een duidelijk omvattend verhaal. Nu is de orientaalse invloed incidenteel, niet substantieel. Het knip-en-plakwerk van riffjes valt me ook wat tegen, waar meer tijd nodig is om de songs coherent in elkaar te knallen. Met iets meer liefde en aandacht was dit een gedenkwaardige release geweest. Dit kan makkelijk een trede hoger.

Score:

65/100

Label:

earMUSIC, 2020

Tracklisting:

1. Amahiru – Innocent
2. Amahiru – WTTP
3. Amahiru – Hours
4. Amahiru – Way Out
5. Amahiru – Ninja No Tamashii
6. Amahiru – Vanguard
7. Amahiru – Bringing Me Down
8. Amahiru – Lucky Star (Feat. Elize Ryd)
9. Amahiru – Waves
10. Amahiru – Samurai
11. Amahiru – Bringing Me Down (Feat. Sean Reinert)
12. Amahiru – Zombi

Line-up:

  • Frédéric Leclercq – Gitaar
  • SAKI – Basgitaar
  • Coen Janssen – Keyboards
  • Mike Heller – Drummer
  • Archie Wilson – Vocals
  • Kifu Mitsuhashi – Shakuhachi

Link: