Er was een tijd dat ik bij iedere scheet van Ajattara richting platenzaak trok, zelfs voor de Kerstsingeltjes! De eerste drie platen (Itse, Koulema en Tyhjyys) draai ik nog regelmatig, darkmetalplaten met een schitterend gebrachte duistere Finse zuurtegraad en enorm veel bedwelmende sfeer. Ajattara bestaat sinds 1996 en is de band van ex-Amorphis voorman Ruoja (die alles inzong van Elegy tot Far from the Sun). In 2012 stopt Ajattara even met voortbestaan, sinds vorig jaar zijn de heren terug. Dit is het achtste album van de Finnen.
Ajattara maakt tegenwoordig nummers die een stuk conventioneler zijn dan twintig jaar terug. De typische Finse ‘groove’ is nog steeds aanwezig, maar er wordt vooral gemikt op nummers met een bepaalde ambiance, hetgeen je ook terugvindt bij moderne Rotting Christ en Satyricon. Heavy gitaren, herkenbare refreinen, en wat black en death metal om de boel extremer te laten klinken. Slecht klinkt het niet, zeker niet, er zit kwaliteit in de nummers. Het feit dat alles in het Fins gebracht wordt, speelt zelfs geen rol in de beleving ervan, dat zegt wel iets. Daarbij is het ook nog eens heel erg gevarieerd. Suru doet terugdenken aan de begindagen (met de klagerige cleane zang), de hit Ave Satana blijft lang hangen – hoe lame je het ook mag vinden – en er wordt probleemloos en entertainend overgeschakeld van black ‘n roll, naar esoterisch klinkende melo-death/black tot jaren negentig deathrash. Ik heb al slechtere dingen gehoord de laatste tijd, ookal verlang ik nog steeds naar een herhaling van de eerste platen van deze band.
Score:
78/100
Label:
Svart Records, 2017
Tracklisting:
- Saatanan sinetti
- Ristinkirot
- Suru
- S.I.N.Ä.
- Amen
- Ave Satana
- Uhrilahja
- Lupaus
- Machete
Line-up:
- Ruoja – Keel, Gitaar, Keyboards
- Kalmos – Gitaar
- Tartunta – Gitaar
- Tohtori Kuolio – Bas
- Raajat – Keyboards
- Malakias IV – Drums
Links: