Ole Pedersen Luk, de eenmansmotor achter Afsky, laat zich voor Ofte Jeg Drømmer Mig Død (letterlijk: ik droom me vaak dood) inspireren door gedichten van Deense landgenoten H.C. Andersen, Jeppe Aakjær en Emil Aarestrup. Tekstueel handelt dit album over de arbeider die zich tot zijn dood uit de naad werkt ten dienste van de hogere klasse. Met deze achterliggende gedachte is de keuze voor de cover art een treffende: het schilderij van H.A. Bredekilde “Udslidt”, ofwel “Versleten”. Het is gedaan met de arbeider, al zijn noeste arbeid is verzet tot de dood erop volgt als hij als ridder in het harnas sterft op het omgeploegde land. De depressieve toonzetting valt niet te ondermijnen op deze uitgave van Afsky. En zo neem ik dat na een dag van noeste (ahum) arbeid graag tot mij.
Opener Altid Veltilfreds vangt akoestisch aan met een tokkelende gitaar en wat melancholisch gestrijk op een viool. Langzaam wordt dit meer naar de achtergrond gedrukt om ruimte te geven aan een vette blastbeatpartij en episch klinkende gitaren. De strot van Ole klinkt kwaadaardig. Het geheel is op een prettige manier in balans, als een voorstuwende cadans met de nodige breaks en improvisaties dendert deze aantrekkelijke openingsfase door.
Tijdens Tyende Sang schalt de terging van Ole uit de speakers, afgewisseld met een briljant geplaatste break en hypnotiserende gitaarriffs. Qua structuur laat zich dit wel vergelijken met het werk van Wiegedood. Maar ook het Noorse Taake en Kampfar mogen gerust als invloeden worden genoemd. Niet de minste namen dus. Voor wat betreft het depressieve gehalte moet je dit toch zeker niet vergelijken met zoiets als Shining, daarvoor zit er toch net iets te weinig hysterie in verweven. De neerslachtigheid komt wel op je af wanneer het meeslepende Stemninger I & II je dreigt op te slokken. Hier gaat het lekker traag van start om na ruim drie minuten op te schakelen tot een heerlijk headbangbare cadans op de drums en bijzonder effectief riffwerk. Voor mij het beste nummer van deze plaat.
Ofte Jeg Drømmer Mig Død is bepaald geen straf om naar te mogen luisteren, laat staan te recenseren. Er blijft een uitermate goed gevoel voor epiek behouden mede door het toepassen van heroïsche passages. Afsky is wat mij betreft een veelbelovende naam uit de Deense blackmetalscene. Er is in zijn algemeenheid geen sprake van een geforceerde vernieuwingsdrift, edoch weet Ole achtenveertig minuten lang met dit nieuwe werk meer dan voldoende te boeien. Een dikke prima!
Score:
80/100
Label:
Vendetta Records, 2020
Tracklisting:
- Altid Veltilfreds
- Tyende Sang
- Imperia
- Bondeplage
- Stemninger I & II
- Angst
Line-up:
- Ole Pedersen Luk – Alle instrumenten, zang
Links: