Aeternus – Hexaeon
Dark Essence/Karisma, 2006
Korte tijd geleden is het zesde studio-album van het Noorse Aeternus uitgekomen: Hexaeon. De band is door de jaren heen de brug op gekropen tussen black en death metal, en is ook met Hexaeon op die brug blijven staan. Alleen noemt de band het zelf “dark metal” (“nothing more or less! It’s dark art”), een predikaat waar ik me vanwege de sfeer die Hexaeon uitademt goed in kan vinden.
Groot pluspunt aan Aeternus zijn de geweldig donkere vocalen, die de gehele cd lang indrukwekkend blijven. Daarnaast bevat Hexaeon bij vlagen zeer gaaf riffwerk, zowel in echt brute stukken (waar de cd ook meteen mee aftrapt) als in de mid-tempo stukken die vooral de mysterieuze sfeer neerzetten. De muziek komt als het ware in schaduwen gehuld je boxen uit gezweefd, en op de momenten dat het geweld even losbarst beleef je de pure kwaadaardigheid van die schaduwen. Zeer overtuigend neergezet!
Het nummer The Darkest of Minds wordt halverwege gebroken door een erg spiritueel aandoende interlude, een sfeerelement dat wordt doorgezet door in het nummer The 9th Revolution gesproken tekst met een effect eroverheen toe te passen en in het titelnummer en later in Christbait weer dergelijke interludes te gebruiken. Het nummer Ageless Void bevat een stuk dat sterk doet denken aan de latere Morbid Angel en What I Crave sluit de cd passend af. Met de lengte van een Deicide-plaat duurt Hexaeon ook niet te lang, wat mij betreft zeker geen minpunt.
Fans van de band zullen reeds toegeslagen hebben en liefhebbers van afwisselende black/death (“dark”) metal raad ik aan hetzelfde te doen. Een ontzettend duister lichtpuntje binnen de metalreleases van dit jaar!
Tracklist:
- The Darkest of Minds
- Godhead Charlatan
- The 9th Revolution
- In the 3rd dwells Oblivion
- Hexaeon
- Punished [MP3]
- Ageless Void
- Christbait
- What I Crave
Links: