Aeon – Rise To Dominate
Metal Blade – 2007
Als ik nu het grootste minpunt op moet gaan noemen op mijn werk, dan kom ik al snel op de achtergrondmuziek uit. Vierentwintig uur per dag schalt de grootste meukzender van Nederland, Q-Music, hier uit de plafondspeakers, de meest walgelijke muziek ten gehore brengend. Speciaal voor huisvrouwen zonder smaak en voor het schaapjesvolk. Vrijwel iedere paar uur komen dezelfde geherkauwde deuntjes weer voorbij. De godganse dag moet ik Marco Borsato en gelijksoortige bagger aanhoren. Het liefst prop ik dan ook twee paar gele oordopjes in mijn oorschelpen, om mijn trommelvliezen zoveel mogelijk te beschermen voor die ellende. Ik ben dan ook blij dat ik na een lange werkdag of werknacht eenmaal thuisgekomen een brute pot death metal kan draaien, met teksten over oorlog, afgerukte ledematen, rottende lijken, brute verkrachtingen en natuurlijk over Satan. Aeon voorziet met Rise To Dominate, hun tweede full-lenght overigens, prima in deze behoefte, met dit brute werkje zal ik mij de komende tijd uitstekend vermaken.
Aeon windt er geen doekjes om; er moet gebeukt worden! Als een schuimbekkende rottweiler met ontblote tanden komen er een twaalftal nummers op je af, voorzien van een moddervet geluid. De muzikanten zetten een ijzersterke basis neer, waaruit meteen blijkt dat de heren duidelijk het besef hebben hoe ze met hun instrumenten om moeten gaan. Het ritmewerk is zo strak als een BH waar een stel cup DD tieten inzitten, maar die eigenlijk bestemd is om de beginnende borstjes van een pubermeisje in op te bergen. En hoewel de band afkomstig is uit Zweden, klinkt hun death metal alsof die rechtreeks uit de contreien van Florida afkomstig is. Aeon noemt dan ook niet voor niks de collega’s van Deicide en Cannibal Corpse als invloed. Ook doen sommige passages behoorlijk aan Morbid Angel denken. Met name de slepende stukken doen herinneren aan die band, de vroegere Dave Vincent-periode welteverstaan. Pray To Nothing is hiervan een mooi voorbeeld. Wat Deicide betreft, die band is niet alleen op het muzikale vlak van grote invloed, maar ook zeer zeker op het tekstuele vlak. Zanger Tommy Dahlström spuugt als tien boze Glen Bentons zijn antichristelijke teksten over de luisteraar uit. Satan heerst en God is een grote klootzak, dat is waar het om draait. Af en toe komen de teksten dan ook wat puberaal over (voor tekstflarden als “I believe in Satan and He believes in me”, zul je geen literatuurprijs in ontvangst nemen…), maar echt storend wordt dit nergens, daarvoor is het totaalplaatje simpelweg veel te goed.
Het merendeel van de nummers is razendsnel, maar Aeon weet met een sterke wisselwerking tussen snelle en langzamere stukken voldoende variatie toe te passen. Met name de slepende nummers There Will Be No Heaven For Us en het afsluitende No One Escapes Us wijken behoorlijk af van de rest. De 45 minuten zijn dan ook voorbij voordat je er erg in hebt. Kortom; oerdegelijke, op Amerikaanse leest geschoeide, goed gespeelde death metal. Wie nog een appeltje heeft te schillen met de vader, de zoon en de heilige geest heeft aan Rise To Dominate de perfecte achtergrondmuziek te pakken.
Tracklist:
- Helel Ben-Shaghar
- Spreading Their Disease
- Living Sin
- Hate Them
- You Pray To Nothing
- Caressed By The Holy Man
- House Of Greed
- Godless
- When The War Comes
- Ther Will Be No Heaven For Me
- Luke 4:5-7
- No One Escapes Us
Line up:
- Daniel Dlimi – Guitars
- Tommy Dahlström – Vocals
- Nils Fjellström – Drums
- Zeb Nilsson – Guitars
- Max Carlberg – Bass
links: