Acolyte – Alta
Mordgrimm Records, 2013
Steeds meer Britse bands wagen zich aan progressieve black metal die eigenlijk bij Noorwegen hoort. De meeste falen jammerlijk, er zijn echter uitzonderingen. Dit Acolyte bevoorbeeld. Dit is hun debuut.
Acolyte komt uit Manchester en ziet er uit als een sludge band. Dat is het allerminst. De black klinkt vertrouwd in de oren, met een grote Enslaved-verbondenheid. De krakende strot van JT, het ronkende basgeluid, de progressieve gitaarlijnen waar ook Opeth niet vreemd aan is, de onderhuidse en flamboyante Virus-fusion, het zit er allemaal netjes in verweven met de nodige grimmigheid en respect voor de roots. In sommige nummers is de Opeth-link instrumentaal wel heel erg groot (Leng), zover zelfs dat ik dit Acolyte de Noorse black metal-versie van Opeth uit de UK zou durven noemen. Het neemt echter niets weg van de kwaliteit en de overtuigingskracht, of toch niet helemaal, omdat het geen nuances zijn op bestaande nummers. De creativiteit is dermate aanwezig om niet van plagiaat beschuldigd te worden. Ofwel is het vanwege de Zweedse Setherial/Dark Funeral-melodieën tussendoor, in de solo’s en overgangen. Het iel gepiel, u weet wel. Ook de Sarkom/Shining midtempo-dreiging die de hoofdmoot van de black op deze plaat bepaalt draagt bij tot de mogelijkheid tot inleving. Snelheid is geen criterium voor kwaliteit bij Acolyte.
Geen misselijke plaat, al vraagt het wat krediet om doorheen de bekende klankengangen te wandelen en dan pas de kracht van Acolyte te ontdekken. Liever dit soort van residu dan een zoveelste hippe USBM-kopie als je het mij vraagt. “Decent” spul.
Tracklisting:
- Alta
- Charybdis
- Leng
- The Nameless Expanse
- Sunrise
- Formidine
- Vultures
- The Ashenground
- Epistle
Line-up:
- Chris – Guitars (lead)
- Malekh – Guitars (rhythm)
- JT – Vocals
- Paul – Bass
- Brady – Drums
Links: