Abyssal – Novit enim Dominus qui sunt eius
Eigen Beheer, 2013
Ei zo na haalde Denouement vorig jaar mijn jaarlijst. Dit jaar zál deze band erin staan. Novit enim Dominus qui sunt eius, het is onvermijdelijk. Abyssal is een Britse band, bestaande uit… geen idee. Nu, ik heb wel een idee, maar dat doet er niet toe. Ik heb ze al gemaild, gecomment, geroepen in mijn slaap. Geen reactie. Helaas. Tot vandaag. Een interview komt eraan.
In vergelijking met Denouement is hij nog nog lomper, nog adembenemender, nog meer richting Portal. Wazige doomtaferelen met nerveuze gitaren op slepende slagen worden doorbroken door blacke blastpartijen en extreem doffe slaggitaren met onredelijk abrasieve baswalmen. De zenith van extreme metal, waar black metal van Crépusculo Negro, occult death metal uit Australië en Britse doom elkaar vinden. Van de intro tot het laatste nummer (The Last King, één van de meest indrukwekkende dingen die ik ooit gehoord heb.
Onwaarschijnlijk sterke plaat, op ieder vlak. Geschikt voor iedere liefhebber van doom, death en black metal. Voor fans van Ritual Necromancy, Anaal Nathrakh tot Svart Crown. De eerste zekerheid van 2013 staat vast, Novit enim Dominus qui sunt eius van Abyssal.
Tracklisting:
- Forebode
- The Tongue of the Demagogue
- Under the Wretched Sun of Hattin
- Elegy of Ruin
- The Headless Serpent
- A Sheath of Deceit
- Elegy of Staves
- A Malthusian Epoch
- As Paupers Safeguard Magnates
- Created Sick; Commanded to be Well
- The Last King
Links: