Absu – Absu
2009, Candlelight Records
Acht jaar… Acht jaar hebben we moeten wachten op een nieuwe plaat van Absu.
In die acht jaar is er veel gebeurd. Shaftiel en Equitant Ifernain verlieten de
band en Sir Proscriptor McGovern speelde even bij Melechesh en ging
solliciteren bij Slayer (waar een vacante plaats was op de drumkruk).
Inmiddels weten we dat Russley Randell Givens (want zo heet Proscriptor in het
echte leven) als laatste overbleef bij de audities, maar dat Slayer
uiteindelijk toch Dave Lombardo weer bij de band vroeg. Het kan verkeren…
Ook binnen Absu kan het verkeren. In de lange periode van radiostilte
schraapte McGovern met veel moeite een band bij elkaar om Absu nieuw
leven in te blazen. Een nieuwe cd werd al in het begin van 2007 aangekondigd,
maar toch hebben we nog twee jaar op onze honger gezeten. En waarvoor? Toch niet
voor deze aanfluiting hoop ik.
Absu klinkt anno 2009 als een band die heel erg als Absu wil
klinken, maar daar helaas niet in slaagt. Het verlies van Shaftiel en Equitant
Ifernain weegt zwaar op het bandgeluid. Zeer zwaar. Op papier is er nochtans
stilistisch weinig veranderd. De band speelt immers nog steeds een snelle mix
van black en thrash en ook tekstueel gaat men verder op de ingeslagen weg. Zelfs
de veel te lange titels van sommige nummers zijn gebleven.
Waar wringt het schoentje dan wel? Het zit ‘m in de bezieling. Het scherpe
randje is weg, Absu is een brave band geworden en dat werkt gewoon niet.
De krampachtige thrashriffs zijn bij lange na zo snedig niet meer als vroeger, het
drumwerk is nog maar een schaduw van wat het ooit was en de toevoeging van
compleet overbodige keyboards zorgt ervoor dat het laatste streepje primale
agressie met rode kaken de kamer verlaat. Het kan inderdaad verkeren.
Het begint al bij de opener Between The Absu Of Eridu & Erech, een
fragmentarische stop-start song die het technische kunnen van de band moet
etaleren, maar daarbij vergeet dat een hoop losse riffs samen nog niet meteen
een nummer is. Hét voorbeeld bij uitstek die de krachteloosheid van Absu
anno 2009 aantoont is misschien wel Amy. Waar hebben ze godverdomme die
riffs gehaald? Bij Hammerfall ofzo?
Ik begrijp het niet. Absu was vroeger zo smerig als de pest, de ultieme
natte droom voor de black/thrash-fan. Weg agressie, weg bezieling. In de plaats
krijgen we flutriffs en een brave tante-nonnekes-productie. Als ik een kleuter
was, dan ging ik nu midden in een drukke supermarkt op de vloer gaan zitten
janken: “Ik wil mijn Absu terug!”
Kleine pleister op de gapende wonde: de zang is wel OK.
Tracklisting:
- Between The Absu Of Eridu & Erech
- Night Fire Canonization
- Amy
- Nunbarshegunu
- 13 Globes
- …Of The Dead Who Never Rest In Their Tombs Are The Attendance Of
Familiar Spirits Including: A.) Diversified Signs Inscribed B.) Our Earth Of
Black C.) Voor - Magic(k) Square Cipher
- In The Name Of Auebothiabathabaithobeuee
- Girra’s Temple
- Those Of The Void Will Re-Enter
- Sceptre Command
- Ye Uttuku Spells
- Twix Yesterday, The Day & The Morro
Line-up:
- Proscriptor McGovern – Vocals, Drums
- Aethyris MacKay – Guitar, Bass, Analog Synthesizers, Backing Vocals
- Zawicizuz – Guitar, Keyboards
- Ezezu – Bass, Vocals
Links: