Mijn broer, die net als ikzelf, een uitstekende smaak qua muziek heeft, reikte mij deze plaat aan als aanrader. Dat gebeurt wel vaker, ook in omgekeerde richting, maar deze keer is het dusdanig de moeite dat er een review door werd verwekt. Het is namelijk een pareltje. Abstract Void van de planeet aarde, doet zijn intrede.
Zoals de hoes doet vermoeden, kun je op Into the Blue een pak jaren tachtig geluiden terugvinden. Ik moest persoonlijk denken aan Tron, mensen die minstens even oud zijn als ikzelf wellicht ook. De basis van de synthwaves zijn inderdaad zo jaren tachtig als VHS, en op Into the Blue worden ze samengesmolten met blackgaze, atmosferische electro black en post-rockglooiingen, tot een aandoenlijke mix van melancholie en nostalgie. Ideaal voor liefhebbers van de eerste exploten van Germ, of Violet Cold. Dit atmosferische amalgaam mag dan wel de logische “next step” zijn in de evolutie van ambient/atmosferische black, erg snel gaat het allemaal niet. Abstract Void heeft het echter wel goed voor elkaar, dus geef het zeker eens een kans als je houdt van de reeds genoemde bands, of een Mesarthim.
Score:
81/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklist:
- Strings of Time
- The Night Wanderer
- An Euphoric Dream
- Into the Blue
- Police Cruiser
- It’s Not the End
Links: