A Skylit Drive – Adelphia
Hassle Records, 2009
De nieuwe media zijn erg belangrijk voor jonge bands tegenwoordig. Vooral MySpace is natuurlijk een handig uithangbord
om je nieuwe bandje te promoten. A Skylit Drive is zo’n band die in Amerika mateloos populair is geworden
via deze community en zich op deze manier nadrukkelijk boven de grote massa uit wist te manoeuvreren in de handen van een
gerenommeerd platenlabel.
De band speelt naar eigen zeggen post-hardcore, een term die op veel manieren kan worden geïnterpreteerd. A Skylit Drive is namelijk
niet bepaald te vergelijken met bands als Refused en At the Drive-In. Nee, in dit geval zou ik het eerder
emo-screamo-homo-core willen noemen. Tsja, ik kan veel hebben, maar wat is Michael “Jag” Jagmore een over the top verwijfde zanger zeg!
Vervang de J’s in zijn naam maar door een F wat mij betreft want dit is toch wel het toppunt van homofilie. Werkelijk elke seconde
van de plaat wordt je zenuwstelsel op de proef gesteld door deze aan helium verslaafde chipmunk en dat maakt het luisteren
er op z’n zachts gezegd niet echt aangenamer op!
Nou moet ik zeggen dat een nuancering wel op z’n plaats is, want als
het een zangeres bleek te zijn, had ik hier waarschijnlijk nog best van kunnen genieten.
Muzikaal is het namelijk best strak,
speels en alleraardigst luisterbaar. Het hangt af en toe misschien een beetje als los zand aan elkaar, maar er zit wel degelijk
een idee achter en de band probeert duidelijk fris en inventief voor de dag te komen, iets wat ook deels gelukt is. Je zou
ze als een minder hectische The Fall of Troy kunnen beschouwen of als een light-versie van Coheed and Cambria.
Zo zie je maar weer
dat het beeld wat je ervan hebt (zie ook bandfoto trouwens) sterk van invloed is op de genietbaarheid. Stel je eens voor, even mannen onder elkaar, dat je onvergetelijke seks hebt gehad
met een vrouw en dat je de volgende ochtend ziet dat er een piemeltje bijhangt. IEUW! Zoiets dus.
Dit is voer voor opgemaakte puberpunkers, gestylede emohippies en mode-onbewuste meelopers. En dan moeten we maar hopen dat diezelfde
kids later als ze groot zijn lacherig, cynisch en met een lichte schaamte achterom kijken, terwijl A Shape of Punk to Come
maar weer eens aangeslingerd wordt. Kijk! Ze hebben zelf een Hyves-pagina…
Tracklisting:
- Prelude to a Dream
- Those Cannons Could Sink a Ship
- Heaven
- Running with the Light
- Eva the Carrier
- Worlds End in Whispers Not Bangs
- The Boy Without a Demon
- Thank God It’s Cloudy Cause I’m Allergic To Sunlight
- Air the Enlightenment
- The Children of Adelphia
- I Swear This Place is Haunted
- It’s Not Ironic It’s Obvious
- See You Around
Line-up:
- Michael “Jag” Jagmin – vocals
- Nick Miller – guitar
- Joey Wilson – guitar
- Brian White – bass, vocals
- Kyle Simmons – keyboard
- Cory La Quay – drums, vocals
Links: