Goed, Pain, yes. Wat moet ik zeggen? Dit zijproject van mixmaster Peter Tägtgren heeft de status zijproject ruimschoots overstegen en regelmatig stel ik me de vraag of Hypocrisy nu niet de tweede band van Peter is. Hoe dan ook, Peter is na zijn uitstapje met Rammstein-voorman Lindemann terug met zijn eigen Pain, voor de achtste keer. Ik ben fan van het eerste uur, en beschouw Nothing Remains the Same als de beste plaat uit de collectie. En ja, zelfs het vorige album (You Only Live Twice) kon me volledig krijgen. Volledig. Diezelfde verwachting koesterde ik voor deze nieuwe schijf.
Ik was dan ook ferm pissed off toen ik dit Coming Home voor het eerst hoorde. Ik weet niet of het (enkel) aan de prei van de avond daarvoor lag, maar de lucht om me heen werd muf en zwaar. De opener – Designed to Piss You Off – is niet meer dan een hillbilly fun-punk nummertje met wat nu metal bijvoorbeeld. Call me – waarin Sabaton‘s Joakim Brodén even meedoet – klinkt al iets beter, al is het enkel qua metalgeluiden dan. Inhoudelijk is het een ongrappig nummertje met wat naughty inhoud over het callboy-bestaan ofzo. Meuh. Daarna volgt A Wannabe, een jankerig en bijna belerend nummer over kritisch staan in het leven en geen volgeling zijn. Je zou het bijna net wel gaan doen uit anti-anti-gevoelens. Bah.
Het wordt pas leuk met het nummer Pain in the Ass, met een lekkere riff & beat in combinatie met arrogantie en anale fixatie. Zo heb ik het graag!
I’ll be your designated driver from behind.
Now turn around, don’t let me down. I’ll be your pain in the ass.
Daarna is het opnieuw een stuk minder gesteld. Het obligatoire catchy nummertje met industriële klanken –Black Night Sattelite – zal nog wel enkele luisterbeurten meegaan, maar vintage Pain is het niet. Ook het bluesy titelnummer, vol autobiografische, emotionele en mentale leegte van een triestige en gelaten Peter is niet iets waar ik diep geraakt door word. Is het beste er echt vanaf man? Is de honger gestild? Is er enkel nog dorst naar alcohol – Absinthe-Phoenix Rising (kutnummer) en Natural Born Idiot (determinisme à volonté) – of zit er toch nog een restje Cynic Paradise in waar er duchtig gelachen kan worden met vette industriële apocalyptische metal zoals het beste nummer op deze plaat, zijnde Final Crusade? Wat zal het zijn Peter?
De minste Pain uit de reeks, eentje die ervoor zorgt dat het idee over een tattoo zetten met de bewuste vier letters alvast voor een eindje opgeborgen wordt. Moet beter. Veel beter. Industrial metal met ballen aub, geen groovy & grumpy oudelullenrock met wat electro. Straks wordt het nog funky nu metal. Godverdomme!
Tracklisting:
- Designed To Piss You Off
- Call Me
- A Wannabe
- Pain In The Ass
- Black Knight Sattelite
- Absinth Phoenix Rising
- Coming Home
- Final Crusade
- Natural Born Idiot
- Starseed
Line-up:
- Peter Tägtgren
Label:
Nuclear Blast, 2016
Links:
Score: 72/100