Vrijdag 6 mei 2005
Cenotaph uit Turkije kreeg de kans om zich op deze dag aan de westelingen te laten zien. Een eigen stijl voor de band was ver te zoeken, maar met een redelijk geluid op de koude middag speelde de band netjes, strak en warmde ons op voor het volgende…
Debauchery maakte mijn verwachtingen, gebaseerd op hun album Rage Of The Bloodbeast uit 2004, waar. Het duurde even voordat de band begon, de band mocht uiteindelijk de snaredrum van Rompeprop lenen, waar de drummer zich prima mee redde. Het was vermakelijk, ik heb met een grote glimlach staan kijken naar de band die het nummer Blood For The Bloodgod speelde! De zang liet mij al vrij vroeg in het optreden denken aan Chris Barnes (Six Feet Under). Die vergelijking werd blijkbaar vaker gemaakt, want even later coverde Debauchery War Is Coming. Dit voerden zij zo goed uit, dat ik bijna medelijden ga krijgen met Six Feet Under, er zijn zo veel bands op het moment die hun werk beter kunnen uitvoeren. Maar SFU kwam natuurlijk ooit op het idee! Voor de vroege middag en de onaangename temperatuur vond ik dat het publiek leuk reageerde.
 |  |
Ook het Nederlandse Pleurisy leed nog onder het optreden van Debauchery, de aandacht verzwakte al vrij snel doordat het geluid niet direct oké was. Na wat gesleutel begon de band dan eindelijk te spelen, maar weinig mensen konden hun aandacht erbij houden. Ik vraag me ook af of de band hun hele setlist wel heeft kunnen spelen, want het gemis van een knaller veroorzaakte saaiheid.
Nog een band uit ons eigen kleine landje: Rompeprop kreeg het voor elkaar om het publiek weer enthousiast te krijgen, na wat problemen met de microfoon en de bijbehorende effect-apparatuur en een hoop excuses van de band dat allemaal niet zo vlekkeloos verliep begon er een groot feest! De Duitsers in het publiek reageerden alsof hun grote goden op het podium stonden! De band is in Duitsland hartstikke populair. Een flinke uitschieter was Pelikanenlul. Toen er iemand besloot om een fles nepbloed over het publiek te gooien gingen de Duitsers volledig uit hun dak. Eén minpunt aan het optreden: De nieuwe zanger heeft nog wat ervaring op te doen aan zijn podiumpresentatie, enthousiasme was er zeker, maar de oude zanger had er minder moeite mee om het optreden aan elkaar te kletsen.
Van Viu Drakh heb ik maar enkele nummers gezien, om een mooi verslag uit te brengen had ik ook mijn rustpauze nodig en die heb ik tijdens deze band gehouden. De nummers die ik nog wel heb meegekregen klonken erg saai, waardoor ik mijn aandacht er niet bij kon houden.
Het Engelse Desecration verraste mij een flinke pot oldschool deathmetal, dat was net wat ik nodig had na mijn concentratieverlies door Via Drakh. De band speelde enkele nummers van hun nieuwe plaat Process Of Decay die het lekker deden! Ik denk dat veel mensen hierin geïnteresseerd zijn geraakt na het optreden van deze band. Het was een mooie inwijding voor Gorerotted, die ons alvast wat liet horen van A New Dawn For The Dead, het nieuwe album dat in juni zal verschijnen. De zanger kreeg ons aan het lachen met zijn Engelse humor. De foutjes van de nieuwe drummer werden dan ook humoristisch benaderd, wat het allemaal aanvaardbaar maakte. Buiten de nieuwe nummers speelde band ook erg veel van Mutilated In Minutes en Only Tools And Corpses. Het goede avondgevoel was bereikt.
 |  |
Lividity speelde een uurtje eerder dan verwacht, want Vomitory had flinke vertraging op de heenreis, waardoor net niet op tijd waren voor hun optreden. Het was in eens erg druk voor het podium, voor welke band men precies kwam (Lividity of Vomitory) maatke vermoedelijk niet zo veel uit, want beide optredens waren fantastisch! Lividity was zo aardig om niet moeilijk te doen over het wisselen van tijd en dat was ook nergens voor nodig geweest, want ze hebben een heerlijke strakke show neergezet! Mensen die onder de indruk zijn van de albums The Age Of Clitoral Decay (2000) en Til Only The Sick Remain (2002) hebben hun portie wel gehad! Nummers van deze platen werden perfect uitgevoerd, waardoor ze het nog wel eens moeilijk hadden kunnen maken voor Vomitory.
De Zweden van Vomitory hadden geen enkele moeite om direct te gaan spelen na aankomst op het festival, door de trouwe fans van de legendarische band hoefde de band zich ook niet druk te maken over het voorgaande optreden. De bands (Lividity en Vomitory) sloten muzikaal lekker op elkaar aan en het publiek kon genieten vele klassiekers, afkomstig van voornamelijk de albums Remdemption (1999), Blood Rapture (2002) en Primal Massacre (2004). Een waar feest!
 |  |
Nu was het eindelijk tijd voor het legendarische Entombed. Velen hebben het album Left Hand Path uit 1990 in hun eeuwige top tien staan. De band zal de fans altijd blijven plezieren met nummers van dit album. Dat deden ze, maar helaas heb ik er een ietwat matig oordeel aan over gehouden: de band stond oké op het podium, ze deden wat ze moetsten doen, maar ook niet een klein beetje meer dan dat. Van de nieuwere nummers waren weinig mensen onder de indruk. Ook het ontbreken van een gitarist bracht het optreden niet veel goeds. Het geluid was niet om over naar huis te schrijven. De algehele indruk voor mij is dat het een zeer matig optreden was, maar de band heeft nou eenmaal krediet opgebouwd door hun goeie albums en andere, veel betere, optredens.
