Goat – Commune
Sub Pop Records, 2014
Goat verraste in 2012 menigeen met de debuutplaat World Music. Het verhaal van het gezelschap is er een dat in mystiek gehuld is. De band zou oorspronkelijk uit Korpilombolo komen, een klein dorpje in Zweden dat een geschiedenis heeft in voodoo. Ook is de band gehuld in kostuums en maskers waardoor er bijna niks bekend is over de identiteit van de leden. Zonder dat verhaal was World Music ook een fantastische plaat die bij het Zware Metalen-publiek in de smaak viel, getuige de 83ste positie in de jaarlijst. Twee jaar later is er een tweede plaat.
Commune is zeker geen herhalingsoefening geworden. De sound is voor de luisteraars van het debuut vertrouwd terrein, toch is de balans van de verschillende elementen anders geworden. Deze tweede plaat komt een stuk minder pakkend uit de hoek, terwijl World Music zoveel catchy krakers herbergde. De funky gitaartjes en de afrobeat (een Afrikaanse muziekstijl die in de jaren ’70 ontstond met veel invloeden van funk en jazz) ritmes zijn naar de achtergrond gedrukt en Goat heeft zich meer in de psychedelica gedompeld, dit is vooral op To Travel the Path Unknown heel erg goed te horen.
Het Zweedse gezelschap zet een plaat neer die als geheel lekkerder loopt. De dansende baspartijen die op Goatchild de vrij minimale drumgroove echt iets extra’s meegeven, zijn nog belangrijker geworden. Ook vallen de mannelijke vocalen bij deze track op, ik moest even controleren of Michael Gira (Swans) zich niet achter een van de maskers had verstopt. De vocalen van de twee dames zijn altijd gevaarlijk dicht bij het randje van vals en schreeuwerig en daar kukelen ze ook wel eens overheen. In de losse sfeer die Goat brengt vind ik de vocalen helemaal niet vervelend.
De sfeer is namelijk vrij obscuur, met galmende fuzzy gitaarsolo’s en een stoffige productie. Het eerste gitaarriffje van Talk to God heeft een mysterieuze Oosterse zweem over zich, hetzelfde geldt voor Hide from the Sun waarbij dit door een lekker heavy gitaarpartij wordt geaccentueerd. Bondye bouwt op met een heerlijk jammend karakter met steeds meer aanwezige percussie die de boel opvoert waar de gitarist smaakvol over heen soleert. Het hoogtepunt zit hem aan het eind met Gathering of Ancient Tribes met een lekker fluisterende, Afrikaans aandoende groove, de zich bijna schor schreeuwende zangeressen en een zeer pakkende gitaarriff.
Dit is een tweede plaat om trots op te zijn. World Music was om op te dansen, Commune is een luisterplaat om in gezogen te worden met zijn constant repeterende en hypnotische ritmes. Minder toegankelijk, maar daarbij is de uitwerking vele malen sterker. Wie houdt van psychedelische rock, niet vies is van een flinke scheut funk en daarbij die swingende Afrikaanse ritmes niet kan weerstaan, heeft aan Commune echt een fantastische plaat. Op deze plaat is Goat een gezelschap geworden dat niet meer te vergelijken is, ze staan op zichzelf.
Tracklisting:
- Talk to God
- Words
- The Light Within
- To Travel the Path Unknown
- Goatchild
- Goatslaves
- Hide from the Sun
- Bondye
- Gathering of Ancient Tribes
Links: