Teitanblood – Death
Norma Evangelium Diaboli, 2014
De eerste seconden van Death doen me aan Destroyer van Gorgoroth denken. Even lijkt het pure kwaad uit je boxen te stromen en word je gekatapulteerd naar een donkere wereld. Na enkele ogenblikken ontwaar je voor het eerst instrumenten, razendsnelle drums, oorverblindende riffs en diepe vocalen, Teitanblood klinkt hier en daar als Portal. Sleeping Throats of the Antichrist heeft heel wat meer structuur, met als basis een old school blackmetalriff waar enige primitieve thrash in doorklinkt. Gierende en snerpende gitaarsolo’s lijken zowaar een rustpunt te bieden in het auditief geweld. Ten slotte duurt het nummer meer dan twaalf minuten, tijdens de welke de band even een sfeermomentje lijkt in te bouwen, alvorens weer helemaal los te komen, een kunstje dat ze verderop in het nummer ook over doen, om het uiteindelijk een trage dood te laten sterven.
Dit Spaanse duo laat op Death meer dan ooit zijn occulte kantjes schitteren, zonder de extreme, zwarte roots te verloochenen. Het resultaat is een hyperagressief, extreem donkere plaat, waarbij vooral de vocalen van NSK het occulte naar boven brengen, terwijl de drums van J je overladen met een indrukwekkende barrage. Echter, meer dan ooit tevoren zet Teitanblood met ellenlange nummers in op sfeer, durft het te vertragen, zonder evenwel minder evil te klinken. De combinatie maakt deze plaat van een buitenaards niveau dat de gemiddelde blackmetal nooit zal halen. Ondanks de lange speelduur word je meegezogen in de donkere krochten van het hol waar beide heren ongetwijfeld hun vrije tijd doorbrengen.
Teitanblood aarzelt ook niet om je op het verkeerde been te zetten. Plagues of Forgiveness stopt middenin een lekkere riff abrupt. De daaropvolgende intro van Cadaver Synod tapt meteen uit een heel ander vaatje, maar sleurt je al snel mee in dezelfde chaotische put met een snerpende solo, waarna eindelijk het eigenlijke nummer kan beginnen. In dit nummer ontmoeten, meer dan we tot nu toe waren tegen gekomen, razende blackmetal en occulte deathmetal elkaar.
Death is met een uur en acht minuten een hele boterham, vergt de nodige concentratie om ten volle te kunnen bevatten wat er allemaal gaande is, maar is alle moeite meer dan waard. Tijdens het korte Unearthed Veins, het eerste echte rustpunt, besef je voor het eerst welk auditief geweld je doorstaat. Dat geweld barst weer helemaal los op Burning in Damnation Fires, niet het meest verrassende nummer op de plaat, maar toch weer erg sterk.
Het pas op het einde van Silence of the Great Martyrs dat Teitanblood tot rust komt, al doet het dat op een bezwerende, bevreemdende manier. Een sterke afsluiter voor een angstaanjagend album waarmee deze Spaanse heren zich op angstaanjagend hoog niveau lijken te bevinden.
Tracklisting:
- Anteinfierno
- Sleeping Throats of the Antichrist
- Plagues of Forgiveness
- Cadaver Synod
- Unearthed Veins
- Burning in Damnation Fires
- Silence of the Great Martyrs
Line-up:
- NSK- vocalen, gitaar, bas
- J – drums
Links: