Finntroll – Blodsvept
Century Media, 2013
God, wat heb ik lang uitgekeken naar deze plaat! Ik had hem eerder kunnen beluisteren, kopen, horen via iTunes, maar ik wist dat hij onze kant op ging komen. We zijn dus misschien wat later, maar de nieuwe Finntroll die al besproken is in ons nieuwstopic en mijn interview met frontman Mathias is hier!
Even wennen hoor, ik vind Finntroll met deze release toch een tandje minder Finntroll geworden, als je begrijpt wat ik bedoel. Het trollenthema is een beetje vervangen door clowneske feestmetal, al heeft het tekstueel niets met feestjes van doen. Toch, er zitten nog wat eigenaardigheden in waar ik mijn vinger niet helemaal op kan leggen. In het interview konden we natuurlijk ook lezen dat Finntroll met een nieuwe insteek zou komen, en met een nieuw imago.
Als ik eenmaal aan het geluid gewend ben denk ik persoonlijk dat deze nieuwkomer voor mij best jaarlijstmateriaal zou kunnen zijn, al dan misschien wel onderaan de top tien, maar toch. Waarom? Ik ben vooral fan van de Midnattens Widunder– en Nattföd-periode, de albums daarna deden me weinig tot niets. Het is fijn om nu even opnieuw fan te gaan worden met dit nieuwe album, een nieuw jasje aantrekken. Ik twijfel of ik nu de nummers stuk voor stuk moet gaan bespreken, er valt veel te vertellen. Het is niet zozeer openingsnummer Blodsvept dat nieuwe zoden aan de dijk zet. De kleine suprises voor mij kwamen pas later op het album. De arrangementen zijn meer dan goed uitgedacht en klinken voller, bestaan mijns inziens uit veel meer lagen van geluiden dan voorheen. Hier zitten de subtiele veranderingen dan ook vooral in. Zo ben ik bij nummer zeven aangekomen en die is zeker smakelijk te noemen.
Skogsdotter begint met een typisch prairie-deuntje, minimale mondharmonica in de verte, typerende Amerikaanse cowboy-aandoende drums om vervolgens het roer even om te gooien naar semi-trollenfolk met een vrolijk fluitdeuntje. De zeer aanwezige banjo in dit nummer is ook best een leuke toevoeging. Ondanks die olijke geluidjes doen de mannen achter Finntroll hier weer even echt waar ze goed in zijn. Ook de koperblazers zijn in dit nummer weer aanwezig om het geheel even extra kracht bij te zetten. De wat duistere nummers als het opvolgende Häxbrygd heeft met veel fantasie iets weg van The Kovenant, en heeft elementen die een Tim Burton’ animatiefilm niet zouden misstaan. Moeilijk uit te leggen allemaal, om terug te komen op het eerder genoemde begrip clownesk, de polka slash hoempa-deuntjes zijn overladen met melodietjes die je fantasie flink aan het werk zetten. Ook Tvä Omar doet dit geweldig goed.
Conclusie mag dus zijn dat de tweede helft van het album overduidelijk een zeer sensationele gewaarwording is, een sprookjesboek van duistere verhalen. Deze zal zeker vaker rondjes draaien in mijn speler. Ik ga de tijd nodig hebben om deze helemaal te doorgronden.
Tracklisting:
- Blodsvept
- Ett Folk Förbannat
- När Jättar Marschera
- Mordminnen
- Rösets Kung
- Skövlarens Död
- Skogsdotter
- Häxbrygd
- Två Ormar
- Fanskapsfylld
- Midvinterdraken
Line-up:
- Vreth – Vocals
- Routa – Guitars
- Skrymer – Guitars
- Trollhorn – Keyboards, Guitar
- Virta – Keyboards
- Tundra – Bass
- Beast Dominator – Drums
Links: